(4)Belirsiz Sohbet...

108K 3.2K 278
                                    

Keyifli okumalar...

Salondan içeri girmemle hepsinin kendine geldiğini anladım. Çünkü Nur varken biraz daha yumuşaklardı. O malum andan sonra bulduğum ilk fırsatta gitmek istemiştim ama izin vermemişlerdi. Nur o adamın kollarında yorgun düşüp uyuya kalınca odalardan birine yatırmıştım. Kollarından bir saniye olsun ayrılmak istememiş her almak istediğim an huysuzluk yapmıştı.

Bunu ne için olduğunu tahmin etmek her an vicdanıma koca bir sancı düşüşe de yok saymaya çalışıyordum.

Salona girdiğim an itibari ile beni görmeleri aynı anda olurken duruşlarına çeki düzen verip , sessizleştiler. Koltuğa Gül Hanımların yanına oturdum. Benim oturmamla Gül Hanımda konuşmaya başladı.

" Nur uyudu mu kızım? " Dedi ilk önce. Sanırım konuşmadan önce biraz sakin olmamı sağlamaya çalışıyor.

" Evet uyudu. Zaten yorulmuştu. " Dedim ve gülümsedim.

Başını sallayarak salondaki her bir bireye baktı.
" Bak kızım bu sağ tarafında , tek kişilik koltuklarda oturan senin en büyük abin Mirza.33 yaşında." Ona bakmaya başladım. O da beni inceliyordu. Son derece soğuk ve kasları çatık duruyordu. Sanki hiç bir zaman gülmemiş gibi.

" onun hemen yanındaki tekli koltuklarda oturan bir diğer kişi senin 2. En büyük abin Gürkan. 30 yaşında. " Ona bakmamla göz göze geldik. Onunda Mirza abiden farkı yoktu. Soğuk bakışlar ve çatık kaşlar.

Gül Hanım daha fazla uzatmayarak devam etti.

" Onun yanında Emirhan abin oturuyor. Oda 28 yaşında. Onun bir küçüğü Emir abin var. 26 yaşında. Ondan sonra Yener abin geliyor. 24 yaşında. Ve sonra sen. Senden sonrada kardeşin. 20 yaşında. "

Gerçekten çok yakışıklılar. Şöyle dikkatli bakınca resmen amerikan filmlerinden çıkmış gibiler. Gül Hanım devam etti.

" Gürkan abinin yanındaki senin sevda yengen. Nişanlılar. Emirhan abinin yanındaki de 2. yengen. Onlarda sevgililer. " herkesi teker teker tanıtırken el hareketleriyle de işaret ediyordu.

Sevda abla benden 3 yaş büyüktü. Ezgi abla ise 2 yaş büyüktü. Onarı sevmiştim. Bana karşı hiç kötü gelmemiş , beni tanımaya çalışmışlardı.

Sessiz kalmam beni rahatsız ederken herkese hitaben " memnun oldum dedim " geri herkese döndüm.benden sonra Yener abi soru sordu bana. O daha ılımlı yaklaşıyordu sanki.

" Nasıl birisindir? Ne okuyorsun mesela? Buradaki kişileri bilmem ama ben seni tanımak isterim. "

Bu beni sevindirdi doğrusu. En azından abilerden biri buz gibi davranmıyor beni tanımak istiyor.

" Teşekkür ederim öncelikle. Beni tanımak istediğin için. Ben nasıl biriyimdir. Hmm... Yerine göre neşeli biriyim. Meraklıyımdır aynı zamanda. Yeni şeyler keşfetmek beni eğlendirir. Sanırım bu kadarım. Diğer soruna gelirsek mimarlık son sınıfım. " Hafif tebessüm etti.

Yetimhanedeykende çizim yapardım. Okuldaki hocalarımda bana bu konuda destek oluyorlardı. İyi insanlardı. Bu sefer kardeşim olan kişi devraldı konuşmayı.

" Hayatın nasıldı? Annem bir şeyler anlattı ama senden dinlemek isteriz. " Sanırım ailede sadece ikisi sakin ve mantıklı kararlar verebiliyorlardı. Çünkü ben gelir gelmez diğerlerinin yüzlerinde çatık ve soğuk suratlar beni karşılamıştı.

" Biliyorsunuz zaten , ismim Fahriye. İstanbul PAŞAZADELER yetimhanesinde büyüdüm. 18 yaşına girdikten sonra zaten kendi başıma yaşamaya başladım. Şimdi de Mimarlık son sınıfım. Genellikle okul ile ev arası gidip gelirim. Yani öyle hareketli bir hayatım yok , istemem de zaten. Nur ile ilgilenmek her şeye değiyor. Sonra Belgin ablam var. Yetimhaneden sonra onun yanında kalmaya başladım. Okulda olduğum zamanlar Nur ile o ilgileniyor sağ olsun. "

FAHRİYE ( Düzenlemeye Alınacaktır. )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin