FAHRİYE ( Düzenlemeye Alınacaktır. )

(8)" Mangal Günü " Keyfi...

Keyifli okumalar...

Uyandığım zaman Nur yanımda yoktu. Gözlerimi açmadan yanımı yokladığım da boştu. Nerede olabilir ki. Hemen telaş yapmaya gerek yok.

Pencereden baktığımda hava kararmıştı. Saate gözüm kaydığı zaman ise yemek saatine sadece 10 dk kaldığını gördüm.

Bunları boş verip hemen odadan çıktım. Aşağı indiğimde herkes salonda oturuyordu. Nur' da sevda abla a ve Berkan' ın yanındaydı. Onu görünce rahatladım.

Aile üyeleri benim bu gelişimle bana odaklanmışlardı. Tabi bende bakardım çünkü saçlarım resmen birbirine girmişti ve biraz uyku sersemi gibi bir şeydim.

" Nur' u siz mi aldınız? Diye sordum.

Sevda abla" Evet kuzum biz aldık. Sen uyurken uyanmış. Ben odaya geldiğimde ağlıyordu. Bugün çok yorgun olmalıymışsın ki duymadın. Bende sen biraz daha uyu diye yanımıza getirdim. Sen iyimisin? "

" Evet iyiyim. Sadece bugün fazla yorucu bir gün geçirdim." Ben böyle deyince baş salladı.

Gül Hanım " yemek hazır " deyince yemeğe geçtik. Nur' u kucağıma aldım ve masaya oturdum.

...

Yemek yendikten sonra salonda ki yerlerimizi aldık. Herkes yine kendi haline dönmüş bir şekilde sohbet ediyorlardı. Erkekler tabiki her zamanki gibi iş konuşuyor ve istişare yapıyorlardı.

Gül Hanımlar yine bir davetteki bir olayı ele almışlardı. Galiba zenginlerin hepsi böyle. Herşeyi ya davette gösterirler ya da davette konuşurlar.

Ben ise Nur' la ilgileniyordum. Küçüğüm yakında 6. ayını dolduracaktı. Kıyafetleri artık ona olmamaya başlamış. En yakın zamanda alışverişe çıkmam gerekiyor.

Birde artık Gül Hanım ve Aydın Bey' e resmi davranmak istemediğime karar verdim. Onlara her hanım ya da Bey dediğimde üzüldüklerini görüyorum. Bu beni de üzüyor. Bir anne olarak Gül Hanım' ı düşündüğümde hak veriyorum.

Sonuçta kim 9 ay karnında taşıdığı bebeğinin karışmasını ister ki. Artık o kutsal kelimelerin dilimden dökülmesini ve içime huzur işlemesini istiyorum.

Şimdilik içimden kabullenmeye başlasam olur.
Zamanı ve yeri geldiğinde yüzlerine karşıda söylerim.

Ben düşüncelerimle baş başa kalmışken annem konuşmaya başladı. Ona En azından içimden böyle seslenmek biraz iyi hissettiriyordu.

Annem" çocuklar yarın mangal günü yapalım mı? Hem ilk defa hep beraber bir şeyler yapmış oluruz. Ne dersiniz? "

Babam" iyi düşünmüşsün hatun. Fahriye ve Nur için kutlama gibi olur. Çocuklar siz ne diyorsunuz? "

Emir abi" baba bizim için sıkıntı olmaz. Yarın şirkette yok zaten güzel olur yani."

Yener abi" evet abim doğru söylüyor baba. Sakin ve güzel bir gün bizimde hakkımız. Fahriye sen ne düşünüyorsun? "

Yener abide olan bütün gözler şuan bana çevrilmişti.

" güzel olur. Yarın benim de okulum yok zaten. "

Babam" tamam o zaman yarın mangal yapıyoruz. Hadi saat geç oldu herkes yataklara."

Babamın dedikleriyle herkes ayaklanmıştı. Bütün abilerim sırasıyla gelip Nur' u alnından öpmüş , banada tebessüm edip gitmişlerdi. Mirza abi hem koklamış hemde alnından öpüp gitmişti.

Hepimiz odalarımıza dağılırken ben ne yapacağımı düşünüyordum. Çünkü uykumu almıştım. Biraz düşündükten sonra sanırım yarım bıraktığım çizimimi tamamlayacaktım.