ORTAKLIĞIN BEDELİ

22.Bölüm(VOTE ve YORUM LÜTFEN!)

İYİ OKUMALAR :)


Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladığımda gözüme çarpan beyaz ışık yüzünden hemen kapadım. Bu sefer daha da yavaş açmaya başladım, gözlerimi ışığa alıştırmaya çalışıyordum.

Kuruyan boğazımın izin verdiği kadar çıkan sesimle "Su." istedim. Sesimi ilk duyan Hande olmuştu.

"Kendine geliyor."

Tekrar "Suu.." diye mırıldandım. Hande bardağa su koyup bana uzattığında minnet dolu bakışlarımı ona yönelttim.

"Teşekkür ederim."
"Rica ederim. İyi misin?"

Başımı sallamakla yetindim. Biri tarafından elimin tutulduğunu hissedince başımı diğer tarafıma çevirdim. İan. Gözlerinde telaş, korku, hüzün.. bir çok duyguyu barındıran bir bakış vardı.

"İyi misin Güzelim.. Beni çok korkuttun."
"İyiyim.."

Kalkmaya yeltendiğimde İanın beni omuzlarımdan bastırıp geri yatırması bir olmuştu.

"Dinlenmelisin."
"Gitmek istiyorum."
"Serumun bitince olabilir."

Koluma takılan serumu daha yeni farketmiştim. Yüzümü asıp İana bakmaya devam ettim. Belki acır diye ama ne yazıkki istediğim olmadı başını olumsuz anlamda sallayıp "Olmaz." dedi. Gözlerimi odada gezdirip içerideki herkesin pür dikkat bizi izlediğini farkettim. Gözlerim bir kişide takılı kaldı. Sude!

Sudenin burada ne işi vardı. Bayılmadan önce bana basit dediği için tokatı basmıştım. Pişman mıydım? Tabikide değildim. Tek kaşını kaldırmış birine bakıyordu. Kime baktığını anlamak için kafamı çevirdiğimde İana baktığını anladım. Çünkü İanda ona kaşlarını çatmış bakıyordu. Bana söylediği sözleri duymuştu sanırım. Gözlerimin karardığı sırada İanın "Mira" dediğini duyduğumu hatırlıyorum. Bu bakışmalara pek aldırış etmedim.

"Senin bu odada ne işin var."
"Senin için burada değilim tatlım. Sevgilim burada olduğu için mecburen buradayım. Attığın tokadı unutmadım, bunu sana ödeteceğim."

Tam ağzımı açıp konuşacakken Arasın Sudeye bağırmasıyla bir şey demekten vazgeçip susmayı tercih ettim.

"Kapa çeneni Sude!"

Sudenin şaşkın bakışlarını ve kapak oluşunu izlerken sırıtmadan edemedim.

"Ama Aras, bileğimi kırıyordu ya susma mı bekleme benden."

Bu kızı biri sustursun yoksa ben susturacağım. Ne tatlı canı varmış. Tamam belki ben biraz abartmış olabilirim ama yinede karşıma geçip Ailen ve Arastan uzak dur deme konuşması yapmayacaktı benimle. Arasın, Sudenin kolundan tutup "Yürü, gidiyoruz." demesi şaşkın şaşkın izlememe sebep olmuştu. Neden bu kadar sinirliydi. Tamam Sudenin dedikleri bana sinir bozucu geliyordu ama Arası neden bu kadar sinirlendirmişti anlayamamıştım doğrusu..

🐾ARAS🐾

Bütün sinirimi Sudeden çıkartabilirdim. Belki doğruyu söylüyordu ama şuan bunun hesabını Miradan sormak istemiyordum. Yoksa İan denen herifin ağzını burnunu kırabilirdim. Hala dediği şeyler yüzünden kendimi sıkıyordum.

'Çek ellerini Miradan. Bir daha benim olana dokunmayacaksın!'

Mira bayıldığı sırada yere düşüp kafasını çarpmasın diye kucaklamıştım ve o an İanın sinirle üzerime gelip bu sözleri söylemesi beni çıldırtmıştır. 'Benim olana dokunmayacaksın!' Mira onun değil benim olmalıydı benim!

Hata bendeydi sevdiğim halde susmuştum. Onu kırmıştım. Benden nefret etmesine neden olmuştum.

Miranın yaşadığını gizlemesi umrumda değildi. Yaşıyordu önemli olan buydu. Kim ne derse desin Mira haklıydı. Bizim yüzümüzden böyle bir şey yapmıştı biliyorum. Şimdiyse cezamızı çekiyorduk.