Herkese merhabaaa 😀😀 Uzun bir süre oldu biliyorum ama yazmak için vaktim olmuyor😔 Kısada olsa sizleri daha fazla bekletmemek için yazdım. 😚
~ARAS~
MİRA'NIN ÖLDÜĞÜNÜ ÖĞRENDİKTEN İKİ GÜN SONRA
Mira'nın öldüğünü Öğreneli iki gün geçmişti. İki gün bana yıl gibi geliyordu. Sanki yıllardır Mira'yı görmüyordum. Buna nasıl cesaret ederdi. O kadar mı nefret ediyordu benden..
Nefret kelimesi canımı o kadar acıtıyordu ki her seferinde kendime zarar veriyordum. Ellerim kan içerisindeydi. Duvara attığım yumruklar acımı dindirecek sanıyordum. Geçmiyordu. Yanılıyordum.
İçmekten mantıklı düşünemiyordum. Herkes beni arıyordu. Kaçıyordum. Çünkü, herkesten nefret ediyordum. Mira onlar yüzünden ölmüştü.
Bundan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim diye düşündüğümde içimdeki sesin Mirasız demesi beni her seferinde öldürüyordu..
🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈
Telefonumun sesiyle gözlerimi zar zor aralayıp kimin aradığına baktım.
SEDAT arıyordu. Mira'nın abisi.
"Ne var Sedat."
"Cenazenin Miraya ait olduğu sonuçlandı.. Yarın cenazesi kalkacak.. Kendini toparlayıp bu zor günde yanımızda olmalısın. Bizim içinde zor Aras.. Ben Kardeşimi kaybettim!"
"Aklına şimdi mi geldi Mira'nın kardeşin olduğu. Öldükten sonra mı Sedat?"
"Üzgünsün biliyorum o yüzden bu dediklerine göz yumuyorum."
Sedat bey göz yumuyormuş. Bu dediğine sadece kahkaha atarak telefonu yüzüne kapadım.
Mira'nın öldüğünü öğrendiğimde klüpte Olanları Mira'nın neden omuzumda olduğunu evlenme teklifi etmediğimi Mira'yı dinlemeyerek hata yaptığını yüzüne vurduğumda Sedat'ın yüzünden pişmanlığı okunuyordu ama artık çok geçti.
Cenazeye gitmeli miydim? Ama buna cesaretim yoktu. Onu toprağın altında bırakamazdım..
Mira'yı seviyordum lanet olsun ki seviyordum ve ben inkar etmiştim. Sahilde beni sevdiğini söylediğinde inkar etmiştim. Sırf babam sevinmesin diye inkar etmiştim.
Aslında şimdi değil, ben o gün ölmüştüm..
🎈🎈🎈🎈🎈🎈
Ağacın arkasına saklanmış uzaktan Mira'nın cenazesini izliyordum. Tüm aile o kadar üzgün ve pişmandı ki uzaktan bile belli oluyordu.
Herkes gittikten sonra Mira'nın mezarının başına geldim.
"Miraa.. Seni seviyorum Mira.. Biliyorum bunun için çok geç kaldım.. Üzgünüm. Hayatımızı kurtarmaya çalışırken bedelini sen ödedin.."
~İAN~
Ölen kişinin Mira olmadığını anlamamaları için Türkiye'deki doktor arkadaşımdan yardım istedim. Arkadasım için bugüne kadar yaptığım iyiliklerin bedelini ödemek zorundaydı. Yaptığım iyilikleri kullanmak zorundaydım Mira için.
Mira odaya dinlenmeye çıkmıştı. Telefonumu cebimden çıkararak arkadaşımı aradım.
"Dostum merhaba."
"Ahmet senden benim için çok önemli olan bir şey isteyeceğim."
"Tabii buyur."
"Italya'ya giden uçak düşmüş ya."
"Ameliyattan yeni çıktım. Bilmiyordum."
"Mira Bozdağ öldü diyor. Aslında ölmedi şuan benim Yanımda ve hikaye çok uzun bunu sana anlatamam. Senden isteyeceğim şeyde ölen kişinin Miraya ait olduğunu göstermelisin testlerde."
"Bunu yapamam İan böyle bir şeyi benden nasıl ist.."
"Ahmet bunu yapar mısın diye sormuyorum sana YAPACAKSIN diyorum."
"Olmaz."
"Ailenin yaşamasını istiyorsan olur.. hayatta kalmak istiyorsan da olur. Yaptığım iyilikleri unuttun mu? Şuan benim sayemde doktorsun."
"Lanet olsun İan.. Lanet olsun.. Tamam yapacağım."
"Teşekkür ederim."
Bu işide hallettiğime göre Mira'yı dışarı çıkarabilirim. Saatlerce ailesi için ve o aptal Aras için ağlamasına göz yumamam.elfbzkrt
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORTAKLIĞIN BEDELİ
General FictionMİRA BOZDAĞ Mira daha 20 yaşında masum bir genç kızdı. Hiçbir zaman bu kadar acı bir şekilde evlendirileceğini düşünmemişti. Asla böyle olsun istemiyordu. Bembeyaz gelinliğine hoşnut bir şekilde aynadaki aksine bakacak sevdiği adamın kollarında mutl...