ORTAKLIĞIN BEDELİ

23.Bölüm

İYİ OKUMALAR.. :)❤️

Muratın söyledikleriyle donup kaldım. Handenin "Miraa..Mira.." Diye seslenmesini duyuyordum ama tepki veremiyordum.

"Mira orada mısın?"

"Evet."

Bu oyuna nasıl gelmiştim ben. İana güvendim. Benim için her şeyi yapar diyordum. Yaptı da ama beni bir oyunun içine sürükleyerek yaptı bunu.

"Ne yapmayı düşünüyorsun?"

"Bilmiyorum."

İçeri Aras ve Sudenin girmesiyle gözlerimi Sudeye odakladım.

"Mira yarın oraya geleceğim. Ailenin yanında kalamıyorsan benim eve git koruma ayarla.."

İanın da içeri girdiğini görünce paniklememeye dikkat ederek "Şimdi kapatmalıyım. Sonra konuşuruz." Deyip telefonu kapadım.

İan yanıma gelip kollarını belime doladı. Dudağımın kenarına öpücük kondurdu. Gözlerim Sudenin yüz ifadesini inceliyordu. Sinirlendiği her halinden belli oluyordu. Öldürücü bakışlarıyla bakıyordu.

"Hayatım kiminle konuşuyordun."

"Kiminle mi konuşuyordum.. Annemle konuşuyordum. Beni görmek istediğini söyledi."

"Anladım. Sen ne söyledin."

"Daha bir cevap vermedim."

Abiminde içeri girdiğini görünce hepsinin neden buraya geldiğine anlam veremedim. Abim "Mira biraz konuşalım mı?" Dedi. Sakin bir şekilde söylediği sözlere şaşırmıştım. Ses tonunda eskisi gibi şefkat vardı sanki ya da bana öyle gelmişti. Herkes Abimin sakin haline şaşırmış olmalı ki tuhaf tuhaf abime bakıyorlardı. Tabi bir tek İan huzursuz olduğunu belli ediyordu. Belimdeki eli sıkılaşmıştı.

"Olur konuşalım."

"Sahilde biraz yürüyelim o zaman."

"Tamam."

Abimin yanına doğru gitmek için adım attığımda İanın, kolumu tutup sıkmasından dolayı acıyla inledim. İana doğru dönüp "Ne yapıyorsun? Bırak kolumu İan!" Dedim.

"Benden izin almadın. Fikrimi sorman gerekiyor."

İanın sözleriyle afallamıştım. İan böyle biri değildi asla emir vermez ve asla ondan izin almamı beklemezdi. Herkesin içinde böyle bir şeyi yapması gözlerimin dolmasına neden oldu. Göz yaşlarımın akmaması için güçlük çekiyordum ama gözümden akan bir damlaya engel olamadım. Abimin "Miranın kolunu bırak İan! Benimle yani abisiyle konuşmak için senden izin alacak değil!" Demesiyle bakışlarımı abime çevirdim. Gözleri İana öfkeyle bakıyordu.

İanın kolumdaki eli beni uyarırcasına daha da sıkılaşınca acıyla bir kez daha inleyip yüzümün acıyla kasılmasına engel olamadım.

"Tamam. Gidebilir miyim?"

"Hayır."

"Hayır mı?"

"Mira! Yürü gidiyoruz."

Abiminde kolumdan çekmesi üzerine iki tarafın ortasında kalmıştım. İanın ne yapacağını bilmediğimden onunla konuşup izin almalıydım bu yüzden "Abi sen beni arabada bekle geleceğim." Dedim. Yalvarırım dercesine abime baktığımda anlamış olmalıki başını olumlu anlamda sallayarak kolumu bırakıp gitti.

"İan biraz konuşalım."

İanın eli kolumda biraz ilerleyip yanımızdakilerin duymayacağı yere geldiğimizde kolumu hızla çektim.