ORTAKLIĞIN BEDELİ

39. Bölüm

Arkadaşlar, bölümlerin kısa olmasının ve geç gelmesinin sebebi yoğunluğumdan kaynaklanıyor.

Aile işleri bir yandan okul bir yandan.. Bu sebepten dolayı fazla vakit bulamıyorum. Bulduğum zamanlarda birkaç satır yazıyorum.

Kısacası sizlerden anlayış bekliyorum. :)

Yorumlarınızı ve mesajlarınızı geç görsemde cevap vermeye çalışıyorum. :)

Gösterdiğiniz ilgiden dolayıda hepinize çok teşekkür ederim. :)💕

İYİ OKUMALAR :)

İstanbul'a havalanına geldiğimizde Selçuğun korumaları bizi karşılamıştı. Şimdi ise arabanın içinde oturmuş Selçuğu bekliyordum. Korumalarıyla konuşuyordu. Bir şeyler tembihlediği hal ve hareketlerinden belliydi.

Arabaya doğru gelip direksiyonun bulunduğu kapının tarafına geçti. Arabaya bindiğinde bana doğru dönüp konuştu.

"Sen sormadan söyleyeyim, korumalara seni korumakla sorumlu olduklarını en ufak bir şeyde bana bildirmelerini tembihliyordum."

"Buna ne gerek var Selçuk. Zaten hep senin yanında olacağım."

"Ben önlemimi alıyımda."

Derin bir nefes alıp verdim. Ne kadar itiraz etsemde bir işe yaramayacaktı sonuçta.

Biraz heyecanlıydım açıkçası. Geçen seferki gibi dönüşüm yine olaylı olacaktı. Selçuk, aileme beni kaçırdığını söyleyecekti ama eminimki ailem benimle konuşmayacaktı.

Abimin her zamanki gibi nefretini bana kusacağından adım gibi eminim.

Hayatımda, yanımda olan tek kişi var o da Selçuk. Ona güvenmekten başka çarem yok.

"Ne düşünüyorsun?"

"Hiç."

"Eminim öyledir."

"Tamam. Sadece hayatımda, yanımda olan tek kişi sen olduğunu kimsenin bana inanmadığını falan.. Tabii bunda benimde suçum var yani birçok şey planlayıp yaptım bu kadar kötü olmamalıydım.."

"Miraa.. Artık bunlar geçmişte kaldı. Bunları unutup yoluna devam etmeni istiyorum. Benimle!"

"Ne kadar geçmişte kalsada geçmişimle her seferinde yüzleşmek zorunda kalacağım."

"Seni üzecek hiçbir şeye izin vermem."

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Beni sevdiğin için, beni koruduğun için, yanımda olduğun için ve en önemlisi cesaretli biri olduğun için."

Bacağımın üzerinde duran elimi tutup dudaklarına götürdü. Elime bıraktığı narin öpücüğüne karşılık tebessüm ettim.

Selçuğun cesaretine teşekkür etmemin sebebi Arastı. Aras hiçbir zaman cesaretli olamadı. Her zaman bir korkak gibi davranıp bizi bitirdi. Ortadan kayboluşumun bir oyun olduğunu düşünüp geri dönmemi bekliyordur. Ortadan kayboluşum bir oyun değildi ama bizi bitirdiğinin birinci adımıydı.

~ARAS

Yıllardır küs kaldığım abimle annemin hastalığı ile barışmıştık ya da barışmışız gibi davranıyorduk. Sadece annemin yanında birkaç kelime konuşuyor onun haricinde birbirimizin yüzüne bakmıyorduk.