ORTAKLIĞIN BEDELİ

16.Bölüm

"Mira Bozdağ neden susuyorsunuz sadece basit bir şey söylemiştim."

Karşımdaki adam beni nereden tanıyordu. Şuan gerçekten korkmaya başlamıştım. Buradan kaçmak için planlar kurmaya çalışırken adam tekrar konuşarak dediğiyle beni şaşırttı.

"Beni hatırlamadın değil mi?"
"Hatırlamam mı gerekiyordu."
"Murat ben. Murat Sansal. Bir zamanlar en yakın dostun.. Çocukluk arkadaşın."
"Muraaattt!"

O anlık sevinç ve şaşkınlıkla attığım çığlıkla Murat'ın boynuna atladım. Üç senedir Muratla görüşemiyorduk. İkimizde farklı ülkelerdeydik. Arada telefonla konuştuğumuz oluyordu ama ilk gördüğüm anda tanımamam Murat'ın bana Hayatım boyunca laf sokacağı gerçeğini değiştirmez.

"Yaşamam için nefes almam gerekiyor Mira."
"Ah.. Özür dilerim."
"Tamaam sorun değil."

Murat'ın koluna girdiğim gibi çekiştirmeye başladım. "Nereye gidiyoruz Mira?" Murat hep böyleydi sorgulamadan bir şeyi yapamıyordu. "Bir Şeyler içip konuşuruz diye düşündüm." "İyi düşünmüşsün akıllı kız Mira."

Bu sözlerine karşı gözlerimi devirdim. Akıllı kız nedir ya. Zaten bunu söylerken ciddi mi dalga mı geçiyor anlayamıyorum.

Bugüne kadar neler yaptığımızdan konuştuktan sonra Murat'ın Türkiye'deki haberlerden haberi olmadığı kanısına varmıştım ta kii "Neden ailenden saklanıyorsun." diyene kadar.

Konuşmak için ağzımı açtım kapadım birkaç kere. Ne diyecektim ki beni zorla evlendireceklerdi ondan kaçıyorum mu? Bunu Murat'a anlatmalımıyım bilmiyorum. Biraz düşünmem gerekiyordu o yüzden "Bu konuyu daha sonra konuşuruz." dedim. "Ne zaman istersen anlatabilirsin." dediğinde Murat'ın anlayışlı bir dost olduğunu bir kez daha anladım.

🎈🎈🎈🎈🎈🎈🎈

Eve gitmek için İanın yanına gitmeye karar verdim. 2-3 saattir Muratla oturup sohbet etmiştik. İan, nerede olduğumu merak edip bir kere bile aramamıştı. Insan bir arar sorar neredeyim ne yapıyorum diye ama yok. Umursamaz adam.

Kapısına iki kere tıklayıp gel sesini duyduktan sonra içeri girdim. Beni merak etmeyen adam diyordum ya unutun gitsin. İçeri girer girmez "Neredeydin sen." diye kükredi resmen.

"Merak ettiysen arayıp sorabilirdin."
"Aradım zaten. Telefonun kapalıydı!"
"Kapalı mı?"

Çantamı açıp telefonu çıkarttığımda telefonumun kapalı olduğunu farkettim. Şimdi nasıl kıvıracağım bakalım.

"Bir daha bana haber vermeden bir yere gitmeyeceksin."
"Bana emredemezsin."

İanın sinirle kolumu sıkıp "Benim hayatımdaysan bana haber vermek zorundasın." Dediğinde İanın bu kadar kaba birine dönüşmesi beni korkutmuştu.

Tabii ben aşağı kalır mıyım kolumu sinirle çekmeye çalıştım ama onun daha çok kolumu sıkmasına sebep oldu. Eh benimde canım çok yanınca o anlık sinirle bacak arasına geçirdim tekmeyi.

Odasından koşarak uzaklaşmaya karar verdiğimde ettiği küfürlerin yarısını duymuştum. Sanırım İanı bu sefer çok kızdırmıştım.

🎈🎈🎈🎈🎈🎈

Birkaç saat dışarıda dolaşıp alışveriş yaptıktan sonra Murat'a gitmeye karar vermiştim ama ne yazık ki telefonumun şarjı olmadığı için arayamadım.

Son paramla ya otelde kalacaktım ya da taksiye binip eve gidecektim. Bende eve gitmeye karar verdim. Elbet İanla yüzleşecektim o yüzden fazla uzatmaya gerek yoktu.

🎈🎈🎈🎈🎈🎈

Eve geldiğimde İan uyuyordu. O kadar güzel uyuyordu ki ona olan sinirimi şuanlık unutmuştum.