ORTAKLIĞIN BEDELİ

44. Bölüm

❗️İnstagram: KzlHatun

Fotoğraf: Selçuk

İYİ OKUMALAR💕

- Şimdi (6 ay sonra) -

Eski odamda oturmuş altı ay öncesini tekrar kendime hatırlatmıştım. O anki şaşkınlığımı hatırladığımda yüzümde istemsiz bir şekilde gülümseme oluştu. Neden şaşırmıştım ki? Bu kadar oyunun içerisinde yaşamamı sürdürürken şaşırmam tuhaftı.

Kulaklarıma ulaşan ayak seslerini dikkatlice dinlemeye devam ettim. Sanki ayak sesleri eski odama doğru yaklaşıyordu. Gelenin kim olduğuna dair bir fikrim yoktu. Merakla ve sessizce bekledim. Kapının yavaş yavaş açılışını izlerken nefesimi tutmuştum.

Kapı tam açılıp, gelenin kim olduğunu gördüğümde gözlerimi devirmeden edemedim. Gelenin Aras olduğunu tahmin etmeliydim. Ondan başka kim bir odaya, kapıyı tıklatmadan girerdi ki. Özellikle benim eski odama.

"Burada olduğunu biliyordum."

"Hadi ya."

İçeri tamamen girip kapıyı kapattığında gözlerim ilk önce kapanan kapıya baktı daha sonrada Arasın gözlerine bakarak orada takılı kaldı. Ne kadar süre gözlerine baktığımı bilmiyorum ama en sonunda bu duruma son verip konuştum.

"Neyin peşindesin."

Yüzünde oluşan gülümsemeyi gözardı ederek cevap vermesini bekledim.

"Bir şeyin peşinde değişim."

"Neden buraya geldin o zaman."

Dayandığı duvardan ayrılarak küçük adımlarla yanıma geldi. Hiçbir şey demeyerek yanıma oturdu. Biraz yana kayıp ona doğru dönüp konuşmasını bekledim.

"Seni görmek istedim."

"Neden?"

Aramızdaki sakinlik tuhaftı. Birisine yakalanmanın paniğini bile yaşayamıyordum. Oysaki şuana kadar Arasa odadan çıkması için yalvarıyor olmalıydım.

"Seni özledim."

Gözlerindeki özlem parıltılarını gördüğümde beni gerçekten özlediğine inandım.

"Sen..Beni özledin mi Mira?"

Birazdan söyleyeceklerimin doğruluk payı olmadığını bile bile söylemeyi tercih ediyordum. Çünkü Selçuğa bunu yapamazdım. Ona karşı içimde aşk veya sevgi beslemesem bile bana karşı olan davranışlarına saygı duymalıydım. Bazı şeylere benim için katlanıyordu. Bu akşam buraya gelmesi gibi..

"Seni neden özleyeyimki? Ben evliyim Aras ve Selçuğu seviyorum."

Son sözlerime doğru gözlerimi gözlerinden kaçırarak büyük hata yapmıştım. Gözlerimi gözlerinden kaçırmamışım gibi davranarak başımı biraz dikleştirirek baktım bu sefer.

"İlk önce söylediğin yalanlara inanmayı öğrenmelisin."

Oturduğum eski yatağımdan sakin hal ve hareketlerle kalktım. Yüzüme gülümsememi yerleştirip arkamı dönüp kapıya doğru adım attım. Kapının kolunu tutup çıkmam için açtım. Arasın gözlerini üzerimde hissediyordum. Odadan tamamen çıkmadan arkamı dönüp Arasın gözlerine baktım. Ne yaptığımı anlamaya çalışıyordu.