𝓕𝓲𝓻𝓼𝓽 𝓛𝓸𝓿𝓮 || 𝓚𝓲𝓶 𝓣𝓪𝓮𝓱𝔂𝓾𝓷𝓰 ✓

𝟕. 𝑷𝒐𝒎𝒐𝒄 𝒅𝒍𝒂 𝒑𝒓𝒛𝒚𝒋𝒂𝒄𝒊𝒆𝒍𝒂

Po spędzeniu w kawiarnii parę godzin w towarzystwie pani Yu, wkońcu wróciłam do dormu. Była godzina około 13, więc zabrałam się za gotowanie obiadu miałam tylko nadzieję że Jin mnie za to nie zabiję.

Postanowiłam zrobić coś prostego i szybkiego, więc zrobiłam spaghetti. Skończyłam akurat w idelanym momencie bo do domu weszli zmęczeni chłopcy. Zapach jedzenia od razu zwabił ich do kuchni.

- ooo jak cudownie - rozpłynął się Yoongi na widok jedzenia

Cała siódemka zasiadła do stołu i zaczęła jeść jedynie co to martwiło mnie trochę zachowanie Jina. Grzebał tylko widelcem w jedzeniu patrząc tępo na stół. Im dłużej tak robił tym częściej mój wzrok wracał na niego i za każdym razem wyglądał tak samo. Chłopcy byli tak pochłonięci jedzeniem że nawet tego nie zauważyli.

- jezuu jakie to dobre - powiedział z pełną buzią Jimin a ja zaśmiałam się

- cieszę się że wam smakuje - uśmiechnęłam się i znów spojrzałam na najstarszego

Odłożyłam widelec i wstałam od stołu. Złapałam Seokjina na ręke i zmuszając go do wstania zaprowadziłan go na dwór. Nie przejmując się tym co myśleli chłopcy.

- coś się stało Bello? - zapytał zdezorientowany brunet

- ja chciałam o to zapytać ciebie - założyłam ręce na piersi a brunet westchnął i usiadł ciężko na schodach tarasowych - co cię tak martwi? - usiadłam obok niego i położyłam mu ręke na ramieniu - chyba że nie chcesz mówić to przepr...

- nic nie szkodzi - przerwał mi z lekkim uśmiechem - właściwie chciałem z tobą pogadać wkońcu jesteś jedyną dziewczyną - zaczął bawić się zwoimi palcami

- a więc słucham - oparłam łokcie o kolana splatając palce

- tak się zastanawiam co ja robię nie tak? - zaczął - mamy tyle fanek, które nas kochają...a nigdy nie poznałem zwykłej dziewczyny mimo że jestem najstarszy - przechylił głowę

- rozumiem cię - lekko się uśmiechnęłam - miałam takie same uczucia gdy byłam w Polsce mimo że też jestem może nie tak jak wy, ale sławna - lekko zaśmiałam się co i brunet uczynił - to się nazywa po prostu potrzeba bliskości i uczucia troski od kogoś - starszy spojrzał na mnie

- masz rację - pokiwał głową - tylko czemu nikt tak na mnie nie spojrzy? - zapytał - Taehyung ciągle jest z kimś - mruknął

- nie którzy wolą czekać na swoją miłość życia a nie którzy po prostu wolą bawić się i mieć gdzieś uczucia innych - powiedział mając na myśli oczywiście Taehyunga - on po prostu żyję jak chce i nie należy patrzeć pod takim kątem na innych...należy żyć po swojemu

Brunet słuchał uważnie mi się przyglądając.

- ta jedyna miłość zawsze przychodzi niespodziewanie i w najmniej oczekiwanym momencie - spojrzałam na chłopaka, który był lekko zdziwiony

- skad ty...tyle wiesz? - zapytał a ja się zaśmiałam

- życie - poklepałam go po ramieniu - zobaczysz że jeszcze będe druhną na twoim ślubie - brunet wybuchnął śmiechem razem ze mną

- to sobie poczekasz - powiedział w przerwie

- kto wie - uśmiechnęłam się chytrze

- dziękuję ci Bello - powiedzieł gdy wkońcu uspokoił swój wycieraczkowy śmiech - jak to dobrze znać jakąś normalną dziewczynę - zaśmiał się

- zawsze jestem do usług - lekko ukłoniłam się i wstałam ze schodów

Brunet również wstał i weszliśmy spowrotem do dormu. Chłopaków już nie było więc usiedłam przy stole a Jin rozejrzał się i spojrzał z politowaniem na stół.

- chwilę mnie nie było - pokręcił głową - NAMJOON! - wydarł się - ALBO NIE! LEPIEJ NIE...TAEHYUNG! - założył ręce na biodra

- czego się drzesz? - zapytał szarowłosy wchodząc do kuchni

- była kolejka Nama o sprzątanie ale jego tu lepiej nie wpuszczać, więc jest twoja kolej - pokazał na talerze na stole a młodszy mruknął coś pod nosem

Podniósł wzrok i spojrzał na mnie. Momentalnie po moim kręgosłupie przeszedł dreszcz. Po samym jego spojrzeniu. To jest nienormalne. Uśmiechnął co i ja lekko odzwajemniłam.

Jin dosiadł się do mnie i wkońcu zabrał się za swoją porcję a Tae niechętnie zaczął sprzątać.

★♡★

Sytuacja z tego rozdziału i odczucia normalnie z życia wzięte może nie dokońca ale zawsze coś hah