မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၆၃ ။ ဖီ(လ္)ေမာဘဝ

[Zawgyi]

"အာ့..." ရွန္႕ခယ္က သူ႕ကိုက္ခဲေနသည့္ေခါင္းကိုကိုင္ထားရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထထိုင္လိုက္၏။ ေစာင္က ေအာက္ကို ေလ်ွာက်သြားခ်ိန္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ အမွတ္အသားမ်ား ေပၚလာေလသည္။ သူ႕ ေပါင္တံမ်ားနွင့္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွ ပူေလာင္ေနသည့္ နာက်င္မွုက သူ႕ကို မလွုပ္မရွားနုိင္ျဖစ္လုနီးပါးျဖစ္ေစကာ ထိုလူ၏ အေငြ႕အသက္မ်ားကလည္း က်န္ရစ္ေနတုန္းပင္။ သူတုိ႕ အထြတ္အထိပ္ေရာက္တိုင္း အျမဲအထဲမွာပင္ ျပီးကာ တစ္စက္ေလးေတာင္ အလဟႆအျဖစ္မခံေပ။

ေသခ်င္းဆုိး! သူက omegaလည္းမဟုတ္ betaလည္း မဟုတ္ေပ။ သူဘယ္ေလာက္ လြွတ္ထုတ္လြွတ္ထုတ္ ရွန္႕ခယ္က ကိုယ္ဝန္ရနိုင္မည္မဟုတ္ေပ! ျပီးေတာ့ ထိုသူေတာင္းစားက သူတုိ႕ ပထမအျကိမ္အထြတ္အထိပ္မွာတင္ အမွတ္အသားျပဳကာ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲ တံဆိပ္တစ္ခုပမာေဟာ္မုန္းမ်ားေရာေနွာေစခဲ့ေလသည္!

ရွန္႕ခယ္ သူ႕ကိုရွာၾကည့္လိုက္ေသာ္ျငား အခန္းမွာ သူကိုယ္တုိင္ကလြဲမရွိေပ။ ရန္႕ကို ရြိဳင္း ျပန္ပို႕ေနတာပင္ျဖစ္သည္။

သူက အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းကာ ေျခေထာက္ယိုင္နဲ႕နဲ႕ျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေလွ်ာက္လာျပီး သူ႕ကိုယ္သူသန္႕ရွင္းရန္ လုပ္သည္။ ဒါေပမဲ့ ဆန္းၾကယ္စရာက သူ႕ကုိုယ္သူ ခႏၶာကိုယ္ကထဲကအရာေတြကိုေဆးေျကာရန္ ေရသံုးေသာ္ျငား ကိုယ္ထဲမွအရာမွာ ထြက္မလာေပ။ တစ္စက္မွမက်န္ေတာ့သည္အထိ စုပ္ယူခံလိုက္ရသည္ဟု ေျပာလို႕ရသည္။

ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ။  ရွန္႕ခယ္ အနည္းငယ္ ေျပာစရာ ဆြံ႕အသြားကာ နံရံကို လက္ေထာက္ျပီး  သူ႕ကိုယ္ေပၚ ေရေႏြးမ်ားပန္းထြက္ေစလိုက္သည္။

ထားလိုက္ေတာ့၊ လုပ္ျပီးတာကျပီးသြားျပီ။ ဘာလို႕ သူ႕ကိုယ္သူ စိုးရိမ္ေနဦးမွာလဲ။ ေသမွာမွမဟုတ္တာ။ ရွန္႕ခယ္နံရံေပၚ ေခါင္းတင္ျပီး သူ႕အေတြးထဲတြင္ မေန႕ညကျဖစ္ခဲ့သည့္အရာအားလံုး ျပန္လည္ထပ္ေပၚလာေတာ့သည္။ သူတုိ႕အရူးအမူး သားရဲေတြပမာ ေပါင္းစည္းျပီး ရစ္တြယ္မွု၊ လူးလြန္႕မွု၊ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆန္မွုမ်ား...။