မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၁၂၃ ။ အိုဆာရီဘဝ (RE)

[Zawgyi]

ဖူဖူအိပ္ေမာက်သြားတဲ့ေနာက္ ရွန႔္ခယ္က ခ်မ္းစိမ့္မႈနဲ႕ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ ေရပူစမ္းထဲ ေရဝင္စိမ္လိုက္တယ္။

သူ အနားကေန ေရပြက္သံၾကားလိုက္ရလို႔ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတလာက ေရပူစမ္းထဲ ရပ္ေနတာ။ သူ႕ေတာင့္တင္းတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အျပည့္မွာ အမာ႐ြတ္အ႐ြယ္အစားမ်ိဳးစုံနဲ႕။ အမ်ားစုကေတာ့ ဒဏ္ရာရခ်ိန္ ဂ႐ုတစိုက္ မကုသလို႔ က်န္ခဲ့တာေတြပဲျဖစ္ရမယ္။

ေတလာက ရွန႔္ခယ္ဆီ ကူးခတ္လာၿပီး သူ႕ရင္ဘတ္ကိုစမ္းလာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္အနည္းငယ္က ဓားတစ္ေခ်ာင္းဟာ ဒီေနရာကို ထိုးေဖာက္သြားၿပီး သူ႕အသက္ကို ယူသြားခဲ့တာ။ အခုေတာ့ အသက္ရွင္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေႏြးေထြးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္၊ အားေကာင္းတဲ့ ႏွလုံးခုန္သံနဲ႕ အမာ႐ြတ္ပါးပါးတစ္ခုပဲရွိတဲ့ ၾကည္လင္ ေတာက္ပတဲ့ အေရျပား ရွိေနၿပီ။

ေတလာ ရွန႔္ခယ္ခါးကိုဖက္ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္လို ပခုံးကိုေခါင္းမွီလိုက္တယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေက်နပ္ျခင္းနဲ႕ လြမ္းဆြတ္မႈအျပည့္။

"ငါ့ကိုေျပာျပ ေတလာ၊ နတ္ဆိုးသစ္ပင္ကို ခ်ိတ္ပိတ္ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ"
ရွန႔္ခယ္ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေမးလိုက္တယ္။

"အင္း" ေတလာက ပိုၿပီးသက္ေတာင့္သက္သာရွိတဲ့ အေနအထားကိုေျပာင္းၿပီး ရွန႔္ခယ္ကို စိမ္ေျပနေျပမွီကာ သူေသဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ၃ႏွစ္တာကို ေျပာျပလာတယ္။

ရွန႔္ခယ္ေသဆုံးမႈေၾကာင့္ ေတလာနဲ႕ဖူဖူက နတ္ဆိုးသစ္ပင္ရဲ႕ ခ်ီေတြ တိုက္စားတာခံရၿပီး ယုံၾကည္မႈမရွိ နတ္ဆိုးတစ္ပိုင္းျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ ၿမိဳ႕ထဲ ဆက္ေနလို႔မရေတာ့တာမို႔ ရွန႔္ခယ္အေလာင္းကို သယ္ၿပီး ဒီႏွင္းေတာင္ဆီ ေရာက္လာခဲ့ၾကတာပဲ။

သူတို႔က သာမန္နတ္ဆိုးတမန္ေတြနဲ႕ ကြဲျပားတယ္။ သူတို႔ နတ္ဆိုးသစ္ပင္ကို ခ်ိတ္ပိတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ နတ္ဆိုးတမန္ေတြအားလုံး အဲဟာရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကေန လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႔ မေကာင္းမႈကို လိုလိုလားလား မလုပ္သေ႐ြ႕ တျခားသူေတြအေပၚ သက္ေရာက္မႈမရွိသေလာက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေတလာနဲ႕ဖူဖူကေတာ့ နတ္ဆိုးသစ္ပင္ရဲ႕ အသန႔္စင္ဆုံးနတ္ဆိုးခ်ီကို စုပ္ယူမိခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဖိႏွိပ္ထားဖို႔ႀကိဳးစားရင္ေတာင္ အလိုလို နတ္ဆိုးခ်ီကို ထုတ္လႊင့္ေနမိတယ္။