မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၃၂ ။ အိုဆာရီဘဝ

[Zawgyi]

Translator - No_coz

ယံုၾကည္​ရာ (၁၂)
~~~~~~~~~~~

ရွန္​႔ခယ္​ ေစာင္​ေပ် ာ့ကေလးကို ခုမွီထားရင္​း မ်က္​လံုးမွိတ္​ကာ အနားယူေနလိုက္​တယ္​။ သူ႔ဒဏ္​ရာေတြကို ပတၱီးအသစ္​လဲလွယ္​ေပးထားၿပီး ဝတ္​ရံုတစ္​ခုလဲဝတ္​ထားတယ္​။ ဝတ္​ရံုအေရွ႕ဘက္​ကို ခပ္​ဟဟလွစ္​ထားေတာ့ မီးလ် ံတၿငီးၿငီးေတာက္​ေလာင္​ေနတဲ့ ပန္းပြင္​့လႊာေတြကို ျမင္​ေနရနိုင္​တယ္​။ သူ႔ဆံခ်ည္​မ်ွင္​ရွည္​ေတြက နွစ္​စု သံုးစု ေျပကာက်ေနေတာ့ ခုထားတဲ့ ေစာင္​ ပတ္​လည္​မွာ ရံေနေလရဲ႕။

တိုင္​လာ ရွန္​႔ခယ္​ဆံမ်ွင္​အခ် ိဳ႕ကို ယူေဆာ့ကိုင္​ေနရင္​း ရုတ္​တရက္​ ေျပာလာတယ္​။ "ရွန္​႔ခယ္​... ကိုယ္​တို႔ သစ္​ပင္​ႀကီးကို စည္​းခ်ၿပီးသြားရင္​ အတူတူေနရေအာင္​...? ကိုယ္​ မင္​းကို ဂရုစိုက္​ေပးသြားမယ္​..."

ရွန္​႔ခယ္​ မ်က္​လံုးကို ဖြင္​့ၿပီး သူ႔ရဲ႕ တည္​တည္​တံ့တံ့မ်က္​နွာေပးကို ေမာ့ၾကည္​့ကာ ၿပံဳးလ်က္​ ျပန္​ေျပာလိုက္​တယ္​။ "ငါ့ဘာသာ ငါ ဂရုစိုက္​နိုင္​ပါတယ္​ကြာ..."

"ကိုယ္​ဆိုလိုတာကို မင္​း သိပါတယ္​..." တိုင္​လာ့အၾကည္​့က စြဲၿမဲခိုင္​မာမႈတို႔ အျပည္​့။ သူ႔မ်က္​ဝန္​းအနက္​ရွိဳင္​းဆံုးကေန မီးလ် ံစေလး တဖိတ္​ဖိတ္​ေတာက္​ေလာင္​ေနေသးတယ္​။

"တိုင္​လာ... မင္​းက မင္​းသားတစ္​ပါးဆိုတာ ေမ့သြားတာလား..." ရွန္​႔ခယ္​က သူ႔ရင္​ခြင္​ကို မွီကာ အိပ္​ေပ် ာ္​ေနတဲ့ ဖူဖူကို ငံု႔ၾကည္​့ရင္​း ေျပာလိုက္​တယ္​။

"ကိုယ္​ အသက္​ျပည္​့ၿပီးကတည္​းက ထီးနန္​းကို စြန္​႔လႊတ္​တယ္​လို႔ ေၾကျငာထားၿပီးသား... အခုေတာ့ ကိုယ္​က ေတာ္​ဝင္​မိသားစုမွာ သာမန္​လူတစ္​ေယာက္​သာသာပါပဲ..." တိုင္​လာ့ေလသံက ခပ္​ေတြးေတြးနွင္​့ ဆက္​ေျပာလာတယ္​။ "​ကိုယ္​့ရဲ႕ လက္​တြဲေဖာ္​ပါဆိုၿပီး မင္​းကို ေပၚေပၚထင္​ထင္​ထုတ္​ျပခြင္​့ မရွိရင္​သာ မရွိဘဲေနမယ္​... ဒါေပမယ္​့ မင္​းတစ္​ေယာက္​တည္​းအေပၚပဲ သစၥာရွိပါမယ္​လို႔ ကိုယ္​ က် ိန္​ဆိုရဲတယ္​..."