မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပုိုင္း​၂။ ​ေက့(ခ်္​)ဘ၀

[Zawgyi]

​ေတာက္​ပတဲ့အခန္​းက်ယ္​ႀကီးထဲမွာ အသက္​သံုးဆယ္​အရြယ္​လူတစ္​​ေယာက္​ ျပတင္​း​ေပါက္​ကို​ေက​်ာ​ေပးလ်က္​ တိတ္​ဆိတ္​စြာထိုင္​​ေနသည္​။

သူက အရပ္​192 စင္​တီမီတာ (6'2") ျဖစ္​ၿပီး ​​ေက်ာျပင္​ကခပ္​မတ္​မတ္​။
​ေအးစက္​​ေန​ေသာမ်က္​၀န္​းျပာမ်ားက လွံလို ထက္​႐ွလ်က္​ အညိဳ​ေရာင္​ဆံႏြယ္​တို႔က ခါးနားထိ​ေ၀့၀ဲ​ေနသည္​။ သူ႔ခႏၶာကို္​ယ္​အခ်ိဳးအစားက​ိုအ​​ေသးစိတ္​ ေပၚလြင္​​ေစ​ေသာ ၀တ္​စံုကို​ဆင္ျမန္း​​​ထားသည္​။
​ေန​ေရာင္​ျခည္​ကျပတင္​း​ေပါက္​ကိုျဖတ္​​ေက်ာ္​လာကာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္​ကို​ေတာက္​ပ​ေစ​ပံုမွာ ​ေရႊ​​ေရာင္​လႊမ္​း​ေနသလိုပင္​။

​ေဂဘရီရယ္​ အဲသူကို​ေလးစားအားက်တဲ့အၾကည္​့​ေတြနဲ႔ ၾကည္​့​ၿပီး တိုက္​တြန္​းလိုက္​တယ္​
"ဗိုလ္​ခ်ဳပ္​ႀကီး​ရာဗယ္​(လ္​) ​ေက်းဇူးျပဳျပီး​​ ​ေဘးကင္း​ရာကိုျမန္​ႏိုင္​သမ်ွျမန္​ျမန္​​ေျပာင္​း​ေရႊ႕ပါ မဟုတ္​ရင္​ အရမ္​း​ေနာက္​က်သြားပါလိမ္​့မယ္​"

ရာဗယ္(လ္)​​​ မ်က္​လံုးပင္​့တင္​လိုက္​ၿပီး သူ႔ကိုျပန္​ၾကည္​့လိုက္​တယ္​
"​ေက့(ခ်္​)ဘာလို႔ ႐ုတ္​တရက္​ႀကီး နဂါးစြယ္​ျ​ဂိဳလ္​ကို​ေရာက္​လာရတာလဲ"

​ေဂဘရီရယ္​ မ်က္​၀န္​း​ေတြကတု႔ံဆိုင္​း​ေနတဲ့ပံုပဲ
မသဲမကြဲခပ္​တိုးတိုး​​ေရရြက္​​ေနၿပီး​ေတာ့မွ ျပန္​​ေျဖလိုက္​တယ္​
"ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း သိပ္​မ႐ွင္​းဘူး ဒါ​ေပမဲ့ ​ေက့(ခ်္​) က မိုးႀကိဳးၿဂိဳလ္​ငယ္​ရဲ႕နည္​းပညာ​ေတြကဘယ္​လို​ေခတ္​​ေနာက္​က်ၿပီး ပတ္​၀န္​းက်င္​ကလည္​းမ​ေကာင္း​ဘူးဆိုၿပီး ​ေ၀ဖန္​​ေနခဲ့တာ ဒါ​ေၾကာင္​့ သူနဂါးစြယ္​ၿဂိဳလ္​ဆီ တကယ္​ျပန္​ခ်င္​​ေနခဲ့တာ"

"ဒါနဲ႔ပဲျပန္​လာ​ခဲ့​တာ​ေပါ့" ရာဗယ္​(လ္​) ​ေဂဘရီရယ္​့ကို စိုက္​ၾကည္​့​ေနတယ္​ သူ႔မ်က္​ႏွာအရိပ္​အကဲကိုတစ္​စြန္​းတစ္​စ​ေတာင္​ မလြတ္​​ေစဘဲ​ေပါ့...

​ေဂဘရီရယ္​ သူ႔အၾကည္​့​ေၾကာင္​့ ​ေနရခက္​လာၿပီး ​ေခါင္​းငု႔ံလိုက္​တယ္​