NOW & FOREVER |CedRu ✓

2.4

"Haklısın, ne desen haklısın. Ama lütfen anlatmama izin ver." "Anlatacağın hiçbir şey çektiğim acının gerçekliğini değiştirmeyecek Cedi."

"Acı çektiğin her günü mutluluktan ağladığın günlere çevirmek istiyorum." "Sen acı çektiğim günlerin yerine sadece yenilerini ekleyebilirsin."

"Üzüntüden döktüğün her göz yaşının mutluluktan akmasını istiyorum." "Beni tekrar ağlatmanı istemiyorum."

"Eskisi gibi olalım istiyorum." "Tekrar yüz üstü bırakılmak istemiyorum."

"Ben tekrar canını sıkan her şeyi bana anlatmanı istiyorum." "Sana tekrar sığınmak istemiyorum."

"Seni görmediğim, duymadığım, yanında olmadığım her an için binlerce kez özür dilerim. Bana tekrar güvenemez misin?" 

"GÜVENEMEM. YA BEN NELER YAŞADIM, KAÇ GECE AĞLAYA AĞLAYA UYANDIM HABERİN VAR MI? BENİ DÜŞÜREN SENKEN TEKRAR SENİN KALDIRMANI BEKLEDİĞİMDEN HER GECE SENİN SWEATİNLE UYUDUM BEN, HABERİN VAR MI? NEREDEN BİLECEĞİM BANA AYNI ŞEYLERİ TEKRAR YAŞATMAYACAĞINI?"

Uzanıp Ebru'nun elini tutmak istedi Cedi ama vazgeçti. Onun yerine konuşmayı tercih etti. "Bileceksin, çünkü artık yanında olacağım."

"Ben bunları daha fazla dinlemek istemiyorum." "Kaçmayı seçiyorsun yani." "Bu seferde ben kaçayım, bir şey olmaz."

"İstediğin kadar kaç Ebru, peşinden geleceğim. Düştüğünde ilk kaldıran ben olmak için. Ne zaman arkana baksan bir adım arkanda beni göreceksin artık."

"Zamanında yanımda olman yeterliydi ama olmadın. Şimdi arkamda olmana ihtiyacım yok. Sus artık, daha fazla dinlemek istemiyorum."

"Dinleyeceksin. Eğer şimdi beni dinlemezsen bir daha asla eskisi gibi olamayız." "Ben eskisi gibi olmak istemiyorum zaten."

"Haklısın, bence de eskisi gibi olmayalım. Ben de istemiyorum yani." "İyi o zaman. Konuşmaya gerek yok."

"Bir insan hiç mi değişmez? Hala aynı sabırsızlık, 5 yıl önceki gibi." "Hiçbir şey aynı değil. Bak karşındaki kadına, senin için ağlayan kız değil artık o. O yüzden bana tekrar o günleri hatırlatmaya çalışma."

Ebru, Cedi'yi görmesini engelleyecek kolonun arkasına geçip yere oturdu. Dizlerini kendine doğru çekti ve kafasını dizlerine dayayıp kısık sesle bir şarkı mırıldanmaya başladı. "Kimse yeni yara açamaz artık, çok canım yandı acımaz artık. Bugün düşerse yarın kalkar, bu kız kendine acımaz artık."

Ses çıkarmadan gelip kolonun diğer tarafına oturdu Cedi. "Beni anlayana kadar susmayacağım. Eğer az önce dinleseydin, eskisinden daha yakın olmak istediğimi söyleyecektim. Seni, duygularını fark etmedim, anlamadım sanma. İlk başlarda bana öyle geliyor zannettim hatta. Sonra... aynı şeyleri kendimde de fark ettim. Adının geçmesi bile ezberlerimi bozuyordu. Ama ben gidecektim. Kariyerim ve sen arasında bir seçim yapmam gerekti. İster bencil de ister kalpsiz istersen başka bir şey. Giderken senin arkamdan döneceğim günleri beklemeni istemedim. Bu işleri hem senin hem benim için içinden çıkılmaz bir hale getirecekti."

Durdu ve yutkundu Cedi. Sonra kaldığı yerden devam etti. "Ama benden nefret edersen, hiç olmazsa sen daha az acı çekersin diye düşündüm. Biliyorum çok yanlıştı yaptığım ama aklıma daha iyi bir fikir gelmedi."

"Anlatsan anlamaz mıydım seni?" Çatallı çıkan sesinden ağladığını anladı Cedi. "Anlardın, anlardın tabi. Ama içinde hep bir umut olurdu. Umut insanı öldürür, içini çürütür, kalbini kurutur. Her gün daha çok canın acıyacaktı."