SAVCI (Avukat Kitabı Serisi)

11.Bölüm : Sevgilim

Restorandan çıktıktan sonra ödünç aldığım motorla Yıldız'ı evine bırakmış, ardından motoru emniyet merkezine teslim ederek evime yürümeye başlamıştım. Karanlık ve boş sokaklardan usul usul geçerken havanın buz gibi oluşuna zıt bir şekilde gökyüzünü aydınlatan yıldızları gördüğümde huzurla gülümsedim. O sırada telefonum çaldığındaysa başta açmaya üşensem de dalgın bir şekilde cebimden çıkardım ve Adem'in aradığını görerek yanıtladım.

"Kardeşim ne yaptın, Yıldız'ı bulabildin mi? O adam bir şey yapmamış değil mi? İkiniz de iyi misiniz?" diye telaşla konuşurken aklıma son yaşananlar geldiğinde kalbim yeniden sıkıştı. Yıldız'ı bulamadığım o birkaç saniyede hissettiğim korku.. Yorgun bir nefes verdim.

"Buldum. İyiyiz merak etme. Sen ne yaptın, toparladın mı evi?" dediğimde Adem de derin bir nefes verdi fakat onunki de en az benimki kadar yorgundu.

"Eve girdiğimizi anlamaz. En azından bir süreliğine." derken sesi sıkıntılı geldiğindeyse kaşlarım çatıldı.

"O ne demek? Bir sorun mu var? Adem başını belaya sokmadın değil mi?" diye endişeyle konuştuğum sırada mahalleye giren sokağa saparak adımlarımı hızlandırdım.

"Yani, kim için sorun olacak şimdilik bilmiyorum ama-" derken bir anda sustu. "Tamam güzelim. Sen filmi başlat ben de az sonra geliyorum. Ben de seni.." deyip öpücük attığında Asya'ya söylediğini anlasam da dalgaya vurdum.

"Güzelin miyim gerçekten?" dediğimde kendi kendime güldüm ve o sırada Adem'in de sessizce güldüğünü duydum.

"Zevzeklik etme de dinle. Konu ciddi. Ben evi topladım, her şeyi yerine koydum. Hiçbir iz bırakmadım ama Cengiz'de bulduğum bütün CD'leri yanıma aldım."

"Ne yaptın ne yaptın?" diye bağırırken sokaktan geçen insanlar bana baktığında kaldırıma inerek onlardan uzaklaştım. "Neden yaptın bunu? Oğlum, sen daha yeni evlendin. Niye başına bela alıyorsun?" desem de Adem kararlı bir sesle devam etti.

"Mahir, bu adam sadece senin aileni değil benim de annemi, kardeşimi öldürdü. Emine teyzenin elinde büyüdüm lan ben. Kaç gece Oğuz'la birlikte uyudum. Ben bela almayacağım da kim alacak? O herifin yaptıkları yanına mı kalsın?" derken sesi öfkeli geldiğinde ona hak verdiğimi fark ederek sessiz kaldım. Adem ise susuşumdan bile ne düşündüğümü anlayarak konuşmaya devam etti. "Bu işte birlikteyiz kardeşim. Her zaman olduğu gibi. Şimdi, ben bu CD'leri güvenli bir yerde saklayacağım. Sen de müsait olduğun bir gün bize geleceksin, birlikte izleyeceğiz. İçinden işimize yarayacak bilgiler çıkabilir. Kim bilir daha ne haltlar yedi bu şerefsiz."

"Tamam, dediğin gibi olsun. Ama kendine dikkat edeceğine söz ver. Kardeş sözü." diye mırıldandığımda Adem'in sessizce güldüğünü duydum.

"Bu sözü yaklaşık 20 yıl önce vermiştik zaten. Avcundaki yara izine bakarsan hatırlarsın kardeşim." dediğinde gülümseyerek avcumu açtım ve eski yara izine uzun uzun baktım. Çocukken saçma olduğunu bile bile ikimiz de avcumuzu keserek kan kardeşi olmuş, ardından elimiz acıdığı için saatlerce ağlamıştık. O an Adem'in küçüklüğü aklıma gelirken kumral saçları gözümün önünde canlandığında burukça tebessüm ettim.

"Adem, iyi ki varsın lan." diyerek samimiyetle konuştuğumda bir süre karşıdan ses gelmedi.

"Asıl sen iyi ki varsın. Ama artık gitmem gerekiyor. İzin verirsen karımla film izleyeceğim."