Gözlerimi açtığım da kendimi tekrardan dağ evinde koltukta uyuya buldum, en son ne olduğunu hatırlamaya çalıştığımda, evden dışarı çoktan çıktığımı, Aslı ile telefonda konuşmamı hatırlıyordum. Kapıyı biri açmaya çalışınca yerimden fırladım, kapıya doğru koştuğum da
"Ateş." Diye seslenmiştim, karşımda gördüğüm kişi ise Oğuz'dan başkası değildi,
"Çok endişelendirdin beni, geldiğimde ise dışarıda buldum bayılmıştın.. Eve getirmek zorunda kaldım."
"Yalan söylüyorsun. Ateş ateş dimi o taşıdı beni buraya kadar. Çünkü ben evdeyken o da vardı."
"Sen geldiğinde çoktan gitmiş Vera"
"Hayır hayır. Buradaydı, gidicekti ve yalnız bırakmamak için seni çağırdı biliyorum."
"Kendini böyle kandırma lütfen." Saçımda toka olmadığını fark edince,
"Bak tokam da yok. Ateş aldı kesin."
"Sen iyi değilsin, hadi gidelim artık." Diyerek kolumdan tutup çekiştirdi,
"Bırak Oğuz, burda kalacağım ben."
"Ne zamana kadar he. Ateş bir daha asla senin karşına çıkmaz. Gitti burdan Vera. Anla şunu, boş boşuna kendine acı çektirme."
"Niye niye? Açıkla bana bari sen bir şey söyle. Bende ona hak vereyim ve Ateşin asla arkasına düşmeyeyim."
"Sadece şunu bil Vera, Severek de ayrılmak zorunda kalabilirsin. Ateş ise sadece zorunda kaldığı için senden uzak duruyor."
"Ya bunu bize neden yapıyor Oğuz.!"
"İşte bu sorunun cevabını o sana verebilir."
"Görüştür beni. Konuştur veya, bir şekilde yap bunu."
"O istemediği sürece bunu yapamam üzgünüm Vera."
"İstemiyor yani. Beni? Tamam.. Gidebiliriz şimdi." Moralim alt üst olmuş bir şekilde, arabaya doğru ilerledim.
•
•
•
Ateş sizce geri döner mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU ŞEHİR BUGÜN SENSİZ
Romance@vaveyla; Burada olsaydın anlatacak çok şeyim vardı. Belkide susardım saatler boyu. Konuşmam gereken hiçbir yerde konuşamadığım gibi. Sokak lambasının odaya vuran yarım yamalak ışığında, bir kaç dize şiir okurdum yorgun gözlerimle...
