@vaveyla; Burada olsaydın anlatacak çok şeyim vardı. Belkide susardım saatler boyu. Konuşmam gereken hiçbir yerde konuşamadığım gibi. Sokak lambasının odaya vuran yarım yamalak ışığında, bir kaç dize şiir okurdum yorgun gözlerimle...
Ateş elini yüzüme koyarak daha da tutkulu öpüyordu, bende karşılık vermeye devam ediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben biliyordum işte bunların sevgili olduklarını alın bakın gösterdim size de."
Duyduğum şey ile hemen geri çekildim.
"Şimdi şöyle ki, ben sizin sevgili olduğunuzu biliyordum ama kimse bana inanmıyordu. O yüzden böyle bir yalan uydurmak zorunda kaldım ve sizin sevgili olduğunuzu ortaya çıkarmış oldum."
Nazlının yanına giderek Tokat attım, bu yaptığının ne kadar saçma ve kötü olduğunu anlaması için ama o daha da üste çıkarak,
"Ya Vera napıyorsun kızım kendine gel kimsin sen bana vuruyorsun hangi hakla"
"Sen hangi hak ile yalan yanlış bilgiler aktarıyorsan bende bu hak ile sana maalesef ki vurmak zorunda kaldım. Ha bu arada böyle plan proje yapmanı derslerde de çok görmek isteriz"
Hızlıca sınıfa çıkmıştım, anlam veremediğim ise neden Ateş ile benim hakkımda böyle bir düşünceye varmışlar, arkadaşsak arkadaşızdır, sevgiliysek sevgiliyizdir hem niye saklayalım ki böyle bir şeyi. Niye illa hep bir yerlerde dedikodu arıyor bu insanoğlu hiç anlamamışımdır.
Sınıfta ki herkes gelmeye başlamıştı, hepsi bir ağızdan olanları konuşuyordu göz devirerek önüme döndüm. Hoca ile birlikte ateş de sınıfa girdi, ayağa kalkıp sıraya geçmesini bekledim. Oturduğumuz zaman kapı çaldı.
"Hocam kusura bakmayın ama Ahmet hoca Ateş, Vera ve Nazlıyı çağırıyor."
"Tamam çocuğum çıkabilirsin."
İşte şimdi büyük bir sıçmıştım.
"Duydunuz çocuklar, hadi gidin hocanızın yanına."
Sınıftan ilk çıkan ben olmuştum, diğer ikisini beklemeyip hemen Müdürün odasına girdim peşimden de onlar gelmişti.
"Bu Ne rezalet çocuklar? Kim açıklayacak bana bunu He? Bahçenin ortasında öpüşmek nedir evladım? Mahremiyet var burası bir okul, her yer de olduğu gibi buranın da kuralları var milletin ahlakını bozacak hiç bir şeye müsaade yok burda."
Ateş araya girerek,
"Kimsenin ahlakı öpüştük diye bozulmaz hocam, Evet okul da böyle bir davranış hoş değil ama insanız, duygularımız var, sevgimiz var, aşkımız var."
Ateşin ne saçmaladığını anlamaya çalışıyordum,
"Git sen bunları evinde yaşa Ateş."
"O da olur hocam"
"E yuh ama." Diyerek atlayan ben olmuştum, şimdi ise gözler benim üzerimdeydi.
"Hocam biz çok özür dileriz, yani bir daha böyle bir durum ile karşı karşıya gelmiceksiniz hiç şüpheniz olmasın"
"Zaten bir daha böyle bir şeyi duyarsam veyahut görürsem özellikle Vera senin için çok kötü olur."
Sadece kafamı sallamak ile yetinmiştim.
"Ateş ile ikiniz kullanılmayan kütüphanemizi temizleyeceksiniz o kitapların tozları felan, yerler her şeyi tertemiz göreceğim, akşama kadar vaktiniz var. Siz çıkın şimdiden başlayın ben Nazlı ile özel konuşacağım, asla da bir bahane istemiyorum o kütüphaneyi çok güzel bir şekilde teslim alacağım."
