@vaveyla; Burada olsaydın anlatacak çok şeyim vardı. Belkide susardım saatler boyu. Konuşmam gereken hiçbir yerde konuşamadığım gibi. Sokak lambasının odaya vuran yarım yamalak ışığında, bir kaç dize şiir okurdum yorgun gözlerimle...
"Senin gibi güzel bir kızı bırakıp gitmek çok saçma değil mi?"
"Belki de benden hiç haberi yoktur Ateş abi." Diyince bir şeylerin ortaya çıkmasından korkmaya başlamıştım. Ateş anlamsız gözler ile sadece bana bakıyordu. Ada araya girerek
"Benimle kalsana." Diyerek ateşin elini tutmuştu.
"Annenin izin vereceğini sanmıyorum."
"Vermek zorunda."
"Ateşin işi var Ada. Ve burada kalması doğru olmaz."
"Niye hep beni üzüyorsun anne. Benim mutlu olmamı istemiyorsun. Oğuz abi geldiğinde ne kadar mutluydum babamla yapamadığım şeyleri onunla yapacaktım ama izin vermiyorsun şimdi ise Ateş abiye karşı da aynısın. Onunla uyumak istiyorum."
"Tamam.. benim odama geç.. geliyoruz şimdi." Koşarak odama gittiğinde, saçlarımı sinirle arkama attığımda ayağa fırladım ve odada yürümeye başladım. Sessizliği bozan Ateş oldu
"Bana hızlı diyorsun ama sen benden de hızlı çıkmışsın, baksana bir çocuğun bile var."
"Ada bana güzellikler getirdi.. her ne kadar arkada iz bırakılan şeyler olsa da."
"Babası kim? Benim olmadığım kesin."
"Kalıcak mısın burda?"
"Sizi şuan burda tek bırakıp gitmek saçma olur. Babası gelene kadar sizinleyim."
"Sadece bugünlük kalsan yeter zaten." Odama doğru ilerlediğim de o da peşimden geliyordu, sessiz bir şekilde
"Saç rengi çok yakışmış." Bir şey demeyip yatakta bizi bekleyen adaya baktım. Pijama takımlarımı alıp banyoya geçeceğim sıra, Ateşe de pijama vermiştim,
"İlk sen gir değiştir üstünü." Banyoya girdiğinde Adanın yanına oturdum.
"Teşekkür ederim.."
"Keşke bana her şeyi baştan anlatsaydın.. yani babamın benden haberi olmadığını.. bir süre idare edebilirim ama.. Onunla vakit geçirmek istiyorum. Lütfen buna izin ver anne. Söz ona hiç bir şey demem" kafamı salladığımda ateşin çıktığını görünce bende hemen pijamalarımı değiştirip banyodan çıktığımda ikisinin de gülme sesleri ve yastık savaşı yaptıklarını fark ettim. Gülümsemem yüzümde eksik olmamıştı, şu görüntüleri görmek için nelerimi vermezdim.
"Hop hop yatış vakti."
"Anne sen de gelsene çok eğleniyoruz yastıklar artık kullanılmaz hale geldi. Kızmadın dimi. Baksana tüylerine." Elime bende yastık aldıktan sonra Adaya vurmaya başladım, Ateş ile ikimiz de Adaya vurunca isyan bayraklarını çeken ada olmuştu
"Ya yeter hep bana vurmayın ama." Elimde ki yastıkla Ateşe vurmaya başlayınca gülerek yatağa yatırdı. Ada ile birlikte gıdıklamaya başladıklarında gülme krizine girmiştim.
"Haksızlık ama bu.. yapmayın."
"Hadi Ateş abi daha çok gıdıklayalım."
"Demek öyle küçük hanım." Birden adayı da yatağa yatırıp gıdıklamaya başlamıştık,
"Anne.. Dur.." nefes zor alıp verince hemen durduk, endişeli gözler ile
"Kızım iyi misin?" Gülmeye başlayınca sinirle yastığı fırlattım.
"Ada niye korkutuyorsun."
"Napim ama bırakmıcaktınız."
"Hadi yatışa geçiyoruz."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
