Ik hou van jou

02.

Het was de volgende morgen en slaperig opende Chris zijn ogen. Hij was wakker geworden van de felle zonnestralen die zijn kamer binnen schenen. Hij keek op de wekker en hij zag dat het al bijna half tien s'ochtends was. 'Hmm.' Slaperig draaide hij zich om en al snel viel hij weer in slaap..

'Chris! Chris lieverd, kom je je bed uit?' Lisa kwam Chris zijn kamer in gelopen. Chris werd wakker. 'Hmm mam ga weg. Ik lig nog zo lekker.' Mompelde Chris. Hij draaide zich om. 'Luilak. Ga je zo mee naar de nieuwe overburen? Ik sprak vanochtend de overbuurvrouw en ze vroeg of we het leuk vonden om langs te komen. Ze heeft zelf ook twee kinderen van jouw leeftijd.' Vertelde Lisa enthousiast.

'Oh.' Was het enige wat Chris uit wist te brengen. 'Shanna en Scott gaan ook mee dus kleed je om dan gaan we zo.' Zei Lisa. 'Hoelaat heb je afgesproken?' Vroeg Chris. 'Elf uur.' Antwoordde Lisa. Chris keek op zijn wekker. 'Maar het is al bijna half elf.' Riep hij uit. 'Tijd om op te staan dus.'

Lisa liep de kamer uit van haar zoon en Chris besloot om maar eens uit bed te komen. Vluchtig deed hij zijn vaste ochtend routine en hij kleedde zich om. Hij trok een simpel wit shirt aan met een spijkerbroek. Snel kamde hij zijn haren en daarna keek hij tevreden in de spiegel.

Daarna liep hij naar beneden waar zijn moeder, Scott en Shanna al op hem stonden te wachten. 'Ja, ben je zover?' Vroeg Lisa. Chris knikte. 'Moest jij ook van mama mee?' Shanna keek haar oudere broer vragend aan. 'Jup.' Antwoordde Chris. 'Ik heb er echt geen zin in. Ik zou eigenlijk naar Sabrina gaan.' Zei Shanna. 'Misschien kan je daar straks nog heen? We blijven vast geen uren.' Antwoordde Chris. Shanna haalde haar schouders op. 'Het is te hopen van niet nee.'

'Kom jongens, we gaan!' Lisa had haar handtas gepakt en ze vertrokken richting het huis van de nieuwe overburen. Het was letterlijk maar twintig seconden lopen want voordat ze er erg in hadden stonden ze al voor de voordeur. Scott drukte op de deurbel.

Na een aantal seconden ging de deur open en in de deuropening stond een mevrouw. Chris schatte de vrouw rond zijn moeders leeftijd. 'Hallo, ik ben Melanie. Kom snel binnen.' De familie Evans stelde zich een voor een voor en ze liepen het huis binnen.

'Ga lekker zitten.' Zei Melanie. Ze wees naar de bank en de stoelen die in de woonkamer stonden. Braaf deed iedereen wat ze zei en Chris nam plaats op de bank. 'Mijn man is even naar de winkel om verf te halen. Hij zal zo wel thuis komen.' Zei Melanie. 'Oh wat leuk! Jullie zijn natuurlijk nog volop aan het klussen.' Lisa keek de kamer rond. Melanie knikte. 'Klopt ja. Ik ga even mijn kinderen roepen hoor.'

Melanie ging onderaan de trap staan. 'Hunter en Scarlett, komen jullie naar beneden?' Riep Melanie. Chris fronste. De naam Scarlett kwam hem bekend voor. Er klonk gestommel op de trap en als eerste kwam er een jongen de kamer ingelopen. 'Dit is mijn jongste zoon Hunter.' Stelde Melanie de jongen voor.

'Hallo!' Vriendelijk schudde Hunter iedereen een hand. 'Leuk om kennis te maken.' Hij ging op de bank schuin tegenover Chris zitten. 'Jullie zijn dus onze overburen?' Vragend keek hij het gezelschap aan. 'Ja, klopt! Wij wonen recht tegenover jullie.' Antwoordde Lisa. 'Gezellig!' Vond Hunter.

'Willen jullie wat drinken?' Vroeg Melanie. 'Ja lekker.' Antwoordde Chris. Ook de anderen knikten. 'Zal ik anders even helpen?' Stelde Lisa voor. 'Als je wilt graag. We hebben nog niet alle dozen uitgepakt in de keuken.' Glimlachte Melanie. Lisa stond op en ze liep achter Melanie aan naar de keuken. 'Die zijn al dikke vriendinnen.' Grijnsde Scott.

'Ah joh dat is leuk voor mama. Dan heeft ze ook eens iemand om mee te praten. Al die chagrijnige buurvrouwen moeten niks van der hebben.' Lachte Chris. 'Is het zo erg?' Vroeg Hunter geïnteresseerd. 'De halve straat is bejaard en chagrijnig. Het is leuk dat er eens mensen van onze leeftijd komen wonen. Dan heb ik ook eens iemand om mee te praten.' Zei Chris. Hunter grijnsde. 'Begrijpelijk. Hoe oud ben je als ik vragen mag?'

'Ik ben bijna achttien. En jij?' Antwoordde Chris. 'Zeventien. Ik word in november achttien.' Vertelde Hunter. 'En je zusje?' Vroeg Shanna. Ze was wel nieuwsgierig naar het meisje. 'Ook zeventien. Scar en ik zijn een tweeling.' Zei Hunter. 'Een tweeling wow. Dat is zo cool.' Riep Shanna enthousiast uit.

'Je doet echt alsof je nog nooit van een tweeling hebt gehoord.' Gniffelde Scott. 'Ik vind dat gewoon cool.' Verdedigde Shanna zichzelf. 'Zo cool is het niet hoor. Het is altijd een strijd om de badkamer.' Gniffelde Hunter. 'Daar kan ik over mee praten.' Chris keek naar Shanna en Scott.

'Dat valt best mee.' Vond Scott. 'Nee hoor. Altijd als ik wil douchen staat Chris er al onder.' Antwoordde Shanna. Chris krapte achter zijn oor. 'Tja. Dan moet je sneller de badkamer in gaan.' Hunter schoot in de lach. 'Dit is zo herkenbaar. Ik heb nog een oudere broer en zus die nu het huis uit zijn maar ik had met hun ook altijd dat probleem. Gelukkig is dat probleem nu opgelost.'

'Haha dat is wel fijn maar over je zus gesproken. Waar is ze eigenlijk?' Scott was nu wel nieuwsgierig geworden naar het meisje. 'Scott.' Shanna gaf haar broer een duwtje. 'Ja wat? Het is gewoon een normale vraag hoor.' Lachte de vijftienjarige jongen.