Ik hou van jou

28.

'Ik kan het niet geloven. We zijn gewoon op Curaçao.' Bewonderend keek Shanna rond. Ze stonden in de lobby van het hotel waar ze komende weken zouden verblijven en het was echt een droomhotel. De familie Evans had in totaal twee kamers geboekt. Een kamer voor Chris en Scarlett en de rest sliep bij elkaar op een kamer. Shanna en Scott vonden dat niet heel erg. Het grootste gedeelte van de vakantie besteden ze toch niet in de hotelkamer.

'Kijk eens, hier heb ik jullie sleutel. Jullie zitten wel een verdieping lager dan ons want er waren geen andere kamers meer.' Robert gaf Chris de sleutel. 'Dankje pap.' Bedankte Chris zijn vader. 'Wij gaan nu naar onze hotelkamer. Het is een lange dag geweest. Zorg jij voor jezelf en Scarlett? Als jullie nog wat willen avondeten kan je best nog even de stad in.' Zei Lisa. 'Komt goed mam!' Stelde Chris zijn moeder gerust.

Chris en Scarlett namen afscheid van Robert, Lisa, Scott en Shanna en het gezelschap vertrok richting hun hotelkamer. 'Wat gaan wij doen?' Vroeg Chris. Hij rinkelde heen en weer met de sleutels in zijn handen. 'Laten we eerst maar eens naar onze hotelkamer en de koffers daar dumpen. Dan kijken we daarna wel verder.' Zei Scarlett. 'Ben je erg moe van de vlucht?' Vroeg Chris bezorgd. Scarlett schudde haar hoofd. 'Valt wel mee. Ik heb wel een klein beetje hoofdpijn.' Bekende ze.

'Misschien moet je wat drinken. Ik heb nog wel een flesje water in m'n koffer zitten.' Zei Chris. 'We kijken boven wel even.' Antwoordde Scarlett. 'Is goed.'

Chris en Scarlett liepen met hun koffers naar de lift en Chris drukte op het knopje van de lift. De deuren gingen meteen open en het tweetal stapten in de lift. 'Welke verdieping?' Vroeg Scarlett. Ze keek naar de knopjes in de lift. 'We hebben kamer 434.' Las Chris voor. Op de sleutel stond een getal. Scarlett keek naar de tekst naast de knopjes. 'Dan moeten we naar de vierde verdieping.' Ze drukte op het knopje van de vierde verdieping en de deuren van de lift gingen dicht.

Na een minuutje kwamen ze aan op de vierde verdieping en ze liepen naar hun kamer. 'Hier is het. Aan jou de eer om als eerste naar binnen te gaan.' Chris gaf de sleutel aan Scarlett. 'Weet je het zeker?' Vroeg Scarlett. Voor de zekerheid keek ze Chris nog een keer aan. 'Natuurlijk. Nou kom op en open de deur.' Spoorde Chris haar aan.

Scarlett stak de sleutel in het slot en ze draaide hem op. De deur ging open en bewonderend keken Chris en Scarlett keken een prachtige kamer in. 'Loop naar binnen.' Zei Chris. Met haar koffers liep Scarlett de ruimte binnen. Het was een prachtige hotelkamer met een badkamer en een balkon.

'Is dit echt voor ons?' Vroeg Scarlett verrast. Ze keek naar Chris die knikte. 'Helemaal alleen voor ons.' Hij liep naar Scarlett toe en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Is het niet veel te duur?' Vroeg Scarlett onzeker. Ze wou niet dat de familie Evans zoveel geld aan haar uitgaf. Ze was allang blij geweest met een simpele hotelkamer.

'Nee hoor en anders kan je mooi mee betalen. Net zoals bij mijn scooter.' Plaagde hij het meisje. Scarlett glimlachte hoofdschuddend. 'Het is echt prachtig hier Chris.' Ze drukte haar lippen op die van Chris. Ze voelde een bom van geluk door haar buik heen gaan. Ze was zo gelukkig.

Na een tijdje verbrak Chris de kus. 'Kom, ik wil je het uitzicht laten zien.' Hij pakte haar hand beet en ze liepen het balkon op. Vanaf het balkon hadden ze een prachtig uitzicht op het strand. 'Wauw.' Scarlett staarde naar de horizon die boven de blauwe zee te zien was.

'Mooi he.' Ook Chris genoot van het uitzicht. Hij had de afgelopen week zijn ouders flink gesmeekt om zijn hotelkamer te kunnen om boeken. Eigenlijk had Chris een kamer met uitzicht op de andere kant van het hotel maar Chris vond dat alles perfect moest zijn voor Scarlett en dus na lang zeuren hadden zijn ouders het hotel gebeld en de kamer omgeruild voor een kamer met uitzicht op het strand.

'Zullen we wat gaan eten? Ik rammel van de honger.' Zei Scarlett. Chris gniffelde. 'Maar natuurlijk prinses. Wat wil je eten?' Vroeg Chris. 'Ik heb zo'n ongelooflijke trek in pizza.' Overdreef Scarlett. 'Gelukkig kunnen we daar wat aan gaan doen. Wat wil je? Zullen we de roomservice bellen of gaan we de stad in?' Vroeg Chris. Scarlett dacht even na. 'Als je het niet erg vind bel ik liever de roomservice. Ik ben zo moe van de vlucht.'

'Snap ik. Ik bel wel een ober.' Zei Chris. 'Vind je het niet erg?' Vroeg Scarlett. 'Natuurlijk niet. Ik vind helemaal niks erg zolang ik maar bij jou ben.'