T,F 21: Happy For Them, Sad For Me?

23 2 0
                                    

"Ready your presentation class!" Sigaw ni Sir English, punong puno siya ng energy ngayon ah.

"Yes Sir!" At ganun din ang mga classmates ko! Sila lang ang may ganang magpresent ngayon. Wala ako sa mood, dahil sa mga problema ko ngayon.

At kapag minamalas ka nga naman, sa akin sila nakatingin. Alam ko na yung mga ganyang tingin ih.

"Naoki, willing kami na yung inyo na yung mauna." Sabi ko na nga ba ih.

"No thanks, hindi ako willing." Sabi ko naman sabay patong ng ulo ko sa desk ko.

"Naoki, please? Diba mabait ka naman?"
"Naoki, please! Kayo na mauna."
"Ililibre ka namin ng kahit anong favorite mong pagkain!"
"Ako na magiging tulay mo kay Yuichi!"

"Huh?" Bigla akong napatayo sa sinabi nung huli kong classmate na nagsalita. Anong kalokohan ang sinasabi niya?

"Tara na nga, tayo na mauna." Sabi ni Yuichi sabay lagay ng USB sa laptop.

"Yun!" Sigaw nilang lahat.

Teka, bakit parang ginanahan siya bigla?

[Ilalagay ko yung poem na napili ko, Credits sa nagsulat na si George Carlin. Note po ah! Sa kanya talaga yung poem, nabasa at nakuha ko lang sa book ko nung 4th year high school ako. Gusto ko sana na isa sa inyo ang gumawa ng video about sa poem. Baka may mas maganda kayong suggestion. Yun lang naman. Salamat!]

The Paradox of Our Age By: George Carlin

We have taller buildings...but shorter tempers;
Wider freeways...but narrower viewpoints.
We spend more...but have less;
We buy more...but enjoy it less.

Habang pinapanuod namin ang ginawa naming video na boses ni Yuichi ang maririnig mo sa first part. Naisip-isip ko, tama nga yung nasa poem namin, ganitong ganito tayo.

We have bigger houses and smaller families;
More conveniences...but less time;

We have more degrees...but less common sense;
More knowledge...but less judgment;

More experts...but more problems;
More medicine...but less wellness;

We drink too much, smoke too much,
Spend too recklessly, laugh too little,

Drive too fast, get too angry,
Stay up too late, get up too tired,

Read too seldom, watch TV too much,
Discuss too seldom, pray too little.

At pagdating naman sa part na ito, boses ko naman ang maririnig. So, exchange lang kami ng boses ni Yuichi. Siya ang nakaisip ng idea nito.

We have multiplied our possessions...
But reduced our values.
We talk too much, love too little...
And lie too often.

We've learned how to make a living...
But not a life.

We've added years to life...
But not life to years.

We've been all the way to the moon and back...
But have trouble crossing the street.
To meet the new neighbor.

We've conquered outer space...
But not inner space.

We've done larger things...
But not better things.

◇Together, Forever◇Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon