Blood And Tears

Kabanata 49

Ang totoo gusto ko na rin ito matapos kasi ang dami ko ng story na gustong isulat. Hahaha! Lumilipad na iyong plot sa utak ko kada jejebaks akis. Hehe. Kaso alam n'yo naman ako, di ako nag a-outline kaya bahala na si fingers kung saan tayo aabutin sa kwento ni Hunter pero, swear, malapit naman na. Hehe. Nararamdaman ko na iyong ending pero tulad ng dati, feeling ko bokya na naman. Nyahaha.

I also want to say thank you for everything, always ❤️

So double update yarn? Wala na ako nagawang trabaho. Mwehehe! Pero keri lungs!

Iyong mga UD ko may mga kasamang pa flashback sa POV ni Hunter para maibangon ko ang team mangangaso 😅

Love you and enjoy ❤️

Alwasys remember, you are loved ❤️

HUNTER

I asked Drake about his private psychiatrist for his mental disorder and he recommended me a doctor that's not far from our residence.

My heart races so fast and I can not even sit comfortably while the doctor keenly examines her. Her eyes are impassive and she becomes unresponsive for the past few months. She even tried to commit suicide and a lot of things happened to her.

Every night, in the middle of a peaceful moon Celeste screams for her nightmares. Shivering for unknown reasons and become distant, she confined herself and keeps startled every time I touch her.

She loses her appetite and become anxious about her surrounding. It's not her, it's not Celeste I knew.

Masayahin at masigla siya. Kahit sa maikling panahon pa lang kami na magkasama nakita ko na siya iyong tipo ng tao na hindi iniinda ang hirap at sakit.

Namatay na sa harapan niya ang sariling ina but she's brave enough to conquer the pain and fight for her life kaya ganoon na lang ang pagtataka ko kung mahigit dalawang buwan na siyang walang kibo, imik at nagawa pa niyang laslasin ang sarili at nitong huli ay nagtaka siyang magbigti. That's not normal and I'm freaking worried about Celeste.

"Hunter, I want you to be honest with me. Does she experience brutality? Coercion or any traumatic situation?"

"I-I. . ." natigilan ako sa pagsasalita at hindi ko alam kung tama bang sabihin ko sa doctor ang tungkol sa pagkatao ni Celeste. Sinuri ko mabuti ang mga tingin niya at kinakabahan ako na baka sa oras na magsalita ako ay mahanap ni Spiderus si Celeste.

Hindi, hindi ko siya ibibigay sa kahit na sino at lalong hindi kay Spiderus.

"Trust me, Hunter. We have a doctor-patient privilege kaya kung ano man ang sasabihin mo mananatili lang iyon sa pagitan natin." mariin kong kinagat ang labi at hindi maiwasang pagmasdan ang tulalang mga mata ni Celeste.

Napabuntonghininga ako at nakayuko na sinabi ang tungkol sa nasaksihan ni Celeste ng gabing mamatay ang mama niya na si Tina.

"Iyon lang ba? Any struggles from the past few months bago siya magkaganito?" tanong muli ng doctor at wala ako alam.

Wala akong maalala. Pagkatapos ko siya abutan sa banyo na naliligo sa sarili nuyang dugo ay hindi ko na siya nakausap ng matino.

But I remember something at agad kong kinuha ang papel sa loob ng bag ko.

"I-Ito, ito iyong findings ng doctor sa kaniya noong magsimula na siyang maging tulala at nagsisigaw." sabi ko sabay abot ko ng mga papel sa doctor.

"She got bruises, may laslas din ang pulso and some contusion." hunagod pa pababa ang mata ng doctor sa papel at kinakabahan ako.

Hindi ko masyadong naintindihan iyong mga nakasulat sa papel dahil hindi ako doctor at agad ko rin siya itinakas noon sa hospital dahil nakita ko si Spiderus na kasama ang lalaki niyang apo na si Aoi.