Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
komodinin üzerindeki telefonu, oda boyunca çınlayan ahşabın üzerindeki yumuşak titreşimleriyle artık karanlık olan odayı aydınlatıyor. Bu ay dokuzuncu kez, yanınızdaki adam yavaş ve huzurlu bir şekilde nefes alırken, titrek bir iç çekişle gözlerinizi kapatıyorsunuz. Titreşimler durur ve gözlerini açarsın, kalbin ağırlaşır.
Onu savuşturmak için elinden geleni yapmasına rağmen, Lee'nin en bariz cevaba işaret eden işaretleri görmezden gelemeyecek kadar çok şey bildiğini biliyordun. ne ilk ne de ikinci tercihisin, ama sen sadece eve geldiği kadınsın çünkü onu tekrar tekrar geri alacağını biliyordu.
ilişki, ikinizin de bildiği kayalıklardaydı. ama bunun hakkında hiç konuşma şansın olmadı. en azından, inanmak istediğin buydu. ve kendi yargınıza göre, konuyu istediğiniz zaman aydınlığa çıkarmak için zorlamak yerine, doğru zamanı beklemenin ona yaklaşmanın en iyi yolu olacağını düşündünüz.
ama hiçbir zaman doğru bir zaman olmadı, değil mi?
Bu kadar uzun süre devam etmesine izin vermenin senin hatan olduğunu farz et - gecenin bir köründe neden ve nerede olduğu hakkında çok fazla sorgulamadan eve gelmesine izin vererek, yabancı parfümü ve alkol kokusunu kıyafetlerinde koklayarak, Geceleri kollarını sana sararken alıştığın yumuşak, gönülsüz özürler, ama doğruyu söylemek gerekirse, başka kimse olmadığına eminken başka ne yapabilir, sorabilir veya suçlayabilirsin?
lee Know kollarını beline sararken, yumuşak bir nefesle yüzünü boynunun arkasına gömerken, telefonu tekrar çalmaya başladığında çarşafları tutarsın. ikiniz de komodinin üzerindeki titreşimleri görmezden gelmeye çalışırken kendinizi dalgın bir şekilde onu geri iterken, kollarına yerleşirken buluyorsunuz. etrafınızdaki tutuşunu sıkılaştırdığını hissediyorsunuz. Çarşafları bırakırken gözlerini sıkıca kapatırsın, elini karnına koymayı tercih edersin.
Titreşimler durur ve ensenize bir öpücük kondurduğunu hissedersiniz.
"Özür dilerim," diye fısıldıyor tenine alnını dayamadan önce, sıcaklığı sana artık evindeymiş gibi gelmeyen kollarında sana geçici bir rahatlık sağlıyor. cevap vermiyorsun, sadece yattığın yerden karanlığa bakıyorsun.
sana ihanet ettiği için ona lanetler yağdırıp ağlıyor olmalısın ama yine de onun başka bir yerde olduğu düşüncesiyle onunla yattın. telefon tekrar çalmaya başlayınca sizi bir kez daha sarar, ses sadece odada değil, kafanızda da, kaçamayacağınız bozuk bir plak gibi yankılanır. işte o zaman mırıldanırsın,
"ona aşıksın."
arkandaki adam, sevgilin, olması gerekmeyen ruh eşin donuyor. Lee Know hiçbir şey söylemedi, odadaki sessizlik gitgide yükseliyordu. bir iç çekerek kolunu senin etrafında gevşetiyor. ifadeyi ne inkar ne de kabul eder, ancak bunun sonuncusu olduğunu biliyordunuz. başını bir kez daha ensenize koymadan önce titrek bir nefes aldığını duyuyorsunuz.
ilişkiniz sorunlu değil, yaşam destek ünitesinde, işte bunu anlıyorsunuz. onu kimin çaldırdığı meçhul olan sorudur. Bununla birlikte, onu son bir kez geri itip kendinizi onun kollarında gevşetmeye zorladığınızda döngü devam ederken, bunun başka bir gün için bir konuşma olduğu açıktır.
telefonu tekrar çalmaya başladığında, ses boğuklaşır ve aynı anda hem ağır hem de hiçbir şey hissetmezsiniz. tenindeki parmak uçları alışık olduğun hiçbir şeye benzemiyor, aksine seni aşağı çeken, gitmeni engelleyen bir ağırlık gibi.
sen sadece kendinin içi boş bir versiyonuydun, biliyordun ki şimdi ve tenine "sadece bir şans daha" diye mırıldandığında, bu onun üzerine kazıdığı boş vaatler listesine ekleniyor.
