Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin?
Asıl yalan sensen ilerlersin.
Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın.
Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm va...
yıldıza basarak oyunu vermeyi, satıra aralarına da düşüncelerini bol bol yorum atarak belirtmeyi unutma.
keyifli okumalar (:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sertab erener- bir varmışım bir yokmuşum
duman- dibine kadar
nihat ilhan- sana ev diye bakmak
sena şener- çirkin dünya
sena şener- yalnızım
vera- karşının hikayesi
pinhani- beni böyle sevemezsin
Elimdeki sigara cansızca parmaklarım arasında dururken gözlerim masanın yüzeyinde, tüm zihnim buzdolabının önünde çaresizce duran adamdaydı.
Bir, iki dakika değil, bir saat geçmişti de buz tutmuştu sessizlik. Dilini uzatıp bana tek kelime söylememiş, delirmiş gibi buzdolabının önüne oturmuştu.
Dilimden dökülenin onu ne kadar yaraladığını bilsem de, bazı olayları ve bazı yaşanmışlıkları unuttuğum için bugün, o gerçeği hatırladığımda anlık bir acı çektim fakat uzun sürmedi. O zamanki acımın, o zamanki kahrımın ve o zamanki çaresizliğimin neredeyse hiçbir karşılığı yokken şimdi... gerçekten ama gerçekten kendi içimde bu kadar derine gömdüğüm gerçekliğin bir yıldan sonra beni sandığım kadar etkilememesi, şaşılacak bir durum muydu yoksa ben duygusuz muydum seçemiyordum.
Sanki ben değil, başkası yaşamıştı.
Sanki ben Elzem'i o gece okulun önüne öyle bir gömmüştüm ki yaşananlar bile okulun önünde gömülü kalmıştı.
Söylediğimde ellerimi titreten gerçek, sır olup kayıplara karışmıştı şimdi. Pars ayağa kalkıp yanıma doğru ilerledi ve masanın karşısına oturarak bana baktı.
Yüzümden bir duygusuzluk rüzgârı esiyor, onu üşütüyor olmalıydı.
Gözlerimdeki nefreti görse belki rüzgâra kapılırdı.
"Anlat," dediğinde gözlerimi masadan çekmedim. Yüzünü ve gözlerini görmek istemiyordum. "Ne demek o? Ben... Anlamıyorum."
"Anlaşılmayacak-" Sesim neredeyse bir saattir hiç konuşmadığım için kısık çıkınca sesimi öksürerek düzelttim ve burnumu diktim. Gözlerimi ona çıkarmadım. "Anlaşılmayacak bir şey yok, Umbra. Bir çocuk sah-"
