Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin?
Asıl yalan sensen ilerlersin.
Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın.
Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm va...
yıldıza basarak oyunu vermeyi, satıra aralarına da düşüncelerini bol bol yorum atarak belirtmeyi unutma.
keyifli okumalar (:
kaan boşnak- içi dolu her şeyim
evdeki saat- hiç uyanmasam
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sigaranın dumanı genç bir kadın zarifliğinde havaya doğru dans ederken gözlerimi ondan kaçırmadım. Sigara içmeyi istiyordum ama o duman zehrini içime çekmeyi sevmiyordum. Sadece bir şeye bağımlı olma hissiyatı benliğime iyi geliyordu. Yalnızlığımı bazı bağlılıklarla gideriyordum.
Acınası.
Külü silkeleyerek dudaklarıma getirdim. Bu yedinci sigaramdı ama yakıyor, daha sonra ise devamını getiremiyordum. Bu; sigara ve benim aramdaki münakaşaydı.
Ben içmek istiyordum, o bana zarar vermek istemiyordu.
Sigarayı iğrentiyle karışık bir imrenme duygusu ile yere bıraktıktan sonra yavaşça kül haline gelişini izledim. Bir gün içeceğimi biliyordum fakat bunun hangi gün olacağı muammaydı.
Kendime vereceğim zararı böylesine bir coşkuyla beklemem ise ayrı bir ironikti. Ne zaman aklım açılması imkansız bir zincire takılsa kendimi yaralamak istiyordum. Düşünmek, kafamda olasılıkları tartmak, ileriyi görmek ve planlı olmak beni yoruyordu. Beni yormaması elimde değildi. Elimde olmayan her durum beni bir uçurumun kenarına getiriyor, daha sonra elimi ayağımı bağlayıp o uçurumdan aşağı itiyordu. Tutunacak dalım olsa bile ben kabullenmişlikle o uçurumdan gözüm kapalı düşüyordum.
Aslında baştan beri normal hayatım olsa o zinciri kırar, o uçuruma gitmez, elimi ve ayağımı bağlatmazdım. Ben hiç düşmezdim belki de gücüm olsa.
Çevremizdeki insanların güç ve zekaya sahip olmayı çok büyük marifetmiş gibi görüp, 'daha ne istiyorsun' havasına girmesi katlanılmaz bir şakaydı en nihayetinde. Zeki ve güçlü olan insanların en mutsuz bedenlerden olduklarını göremeyecek kadar cahil ve basittiler.
Kuğular'da bir kızın bana: 'En güçlüsü, en zekisi sensin. Emine'nin en değerlisi sensin. Daha ne istiyorsun?' demesinden sonra ona saldırmam hala daha kendimde doğru bulamadığım bir anımdı. Pişman olduğumu hissetmiyordum ama saldırmamam gerektiğini biliyordum. Sinirimi kusmamalı, içimde büyütmeliydim. O gün ona saldırma nedenimin kızın lafları olmadığını biliyordum da neden bunu yaptığımı hatırlamıyordum ama Emine'nin, 'Sinirine sahip bile çıkamıyorsun. Vahşi bir hayvan gibisin. Hayvan muamelesi ile mi eğitmeliyim seni?' diye bağırışını hatırlıyordum.
