ZÜPPE !

Gerek yok!

Arkadaşlar vote ve yorum çok az lütfen okuyanlar votelemeyi unutmas
Ilgaz'dan;

Hira'yı belki de bin kez aramışımdır. Ama hanımefendi açmıyor. Ne bok yiyorsun Hira!

Elimdeki telefonu tekrar koltuğa fırlattım. Sakinleşmek için odanın içinde bir o yana bir bu yana dolandım. Ama bir türlü sakinleşemedim. Tekrar telefonu elime aldım. Son arananlardan 'BELA' ya tıkladım. İki üç kez çaldı. Yine koltuğa fırlatıcakken telefonu açtı.

Bir tane erkek açtı telefonu. Amınakoyayım kim bu tipini siktiğim.

Hira nerede dedim hemen. O bok gibi sesiyle hastanedeyiz dedi.

Yine kimin başını belaya soktu bu.
"Kaza yaptık"

Dedi. Ayağımın titrediğini hisettim. Arkamdaki koltuğa oturdum.
"Siktir, o iyi mi?"

Dedim. Babamdan sonra kazalardan hep nefret etmişimdir. Ama şimdi yine bir kaza ve yine bir telefon. Yine kaybedicem diye içimden defalarca tekrar ettim.

5 YIL ÖNCE ;

Sikiyim böyle okulu 8 saat ders mi olur! Bu da beyin dimi. İçimden saydıra saydıra son derstten çıktım.
Koridorda ilerlerken biri arkamdan gelip omzuma oturttu.
"Siktir! "
Deyip yumruk yaptığım elimi arkamdakine geçirmek için havaya kaldırdım.
"Hop hop sakin ol şampiyon."
Yumruk yaptığım elimi geri indirdim çünkü bu Batu salağı. Her zaman yanımda gezen arkadaşım rolü yapan dangalak. Ama benimle gezmesinin tek sebebinin okulda popüler olma çabası olduğunu bilmiyicek kadar mal değilim. Ama yinede yanımda gezmesine bir şey demiyorum. Onu takmayıp okuldan çıktım.
Kızların bana baktığını hissediyorum ama onlara baktığımı sanmasınlar diye sadece önüme bakıyorum. Daha 7. Sınıftalar ama orospuluğa şimdiden başlamışlar.
Biri hariç ama o da çok asosyal. Okuldan eve evden okula, hiç kimseyle de arkadaşlık yapmıyor. Sadece isminin Aylin olduğunu biliyorum o kadar. Neyse zaten bu beni değil daha çok Batu'yu ilgilendiriyor. Sürekli kızın yanına gidip bir şeyler soruyor her tenefüs çikolata alıp yanına gidiyor ama kız hiç kabul etmiyor tüm çikolataları ben yiyorum. Bu kızı seviyorum.
Sonunda evime geldiğimde kapıyı çaldım. Annem şimdi ne yapmıştır acaba? Çok açım, mantı olsa keşke.
Kapının önünde dakikalarca bekledim ama annem kapıyı açmadı. Yumrukladım birkaç kez ama yine açmadı. Nereye gitti ki .
Teyzemlerin evine doğru yürümeye başladım. Fazla uzak değildi iki sokak aşağıdaydı sadece. Yaklaşık yarım saate geldim. Kapıyı çaldım.
Teyzem kapıyı açtı. Sonra içeriden Damla gelip bana sarıldı.
"Annem burda mı?"
Dedim hemen. Çünkü ilk defa böyle bir şey yapıyor.
"Annen arıyıcak seni birazdan gel canım"
Dedi teyzem ve beni konuşmama fırsat vermeden ayakkabılarımı çıkardı. İçeri salona geçtik. Damla sürekli dışarı çıkıp oyun oynayalım diye başımın etini yiyor ama ben annemin aramasını bekliyorum. Arasa gel ben eve geldim dese.
Teyzemin telefonu çaldığını duydum. Ayağa fırlayıp teyzemden önce ben alıp açtım.
"Anne?"
Dedim tereddütlü sesle. Karşıdan ağlama hıçkırık arası bir ses geldi.
"Anne nerdesin?"
"Oğlum, hastanedeydim baban.. B-baban kaza yapmış"
Dedi ağlıya ağlıya. Gözümden damlalar düşmeye başladı.
"Anne babam beni bırakmaz. Söz verdi bana o beğendim Galatasaray formasını alıcak. Beraber seçicez, Ben büyünce beraber işler yapıcaz, araba kullanmayı öğreticek"
Dedim ağlıya ağlıya. Annem de benle beraber ağladı telefonda. Hıçkırık sesleri benim daha çok ağlamama, üzülmeme sebep oluyor.
"O ö-öldü"
Deyip kapattı annem. Defalarca anne anne diye bağırmama rağmen cevap vermedi. Tekrar aramadı beni.