Zawgyi 🌴
တန္ရာတန္ေၾကး|အခန္း၄|
"ထန္အာ.. "
ဝီွးခ်ဲေပၚမွာထိုင္၍မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ၾကည့္ေနသည့္
ေကာင္မေလးကိုႏွစ္ေယာက္လံုးအၿပံဳးကိုယ္စီျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည့္သကာလ။
ဒူးေထာက္ခ်၍ထန္အာလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ေနသည့္ေရွာင္းက်န္႔
ေက်ာျပင္အားခပ္ဖြဖြပုတ္အားဘယ္လိုႏွစ္သိမ့္စကားမွမဆိုႏိုင္ခဲ့။
သူလည္းဝမ္းနည္းေနသည္ေလ..။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား ေနာက္ၿပီး"
ရိေပၚ၊ ကေလးခ်ီကာရပ္ေနတဲ့က်န္းရွဖုန္းကိုဖ်တ္ခနဲၾကည့္ရင္း
"အဲ့လူႀကီးက ထန္အာကို႐ိုက္ေသးလား?
ထန္အာရဲ႕အသိဥာဏ္အရႏိွပ္စက္ေသးလားလို႔ေမးရင္
နားလည္မည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုက္ေသးလားဟုေမးရျခင္း။
ထန္အာကသူ႕ကိုေမာ့ၾကည့္ကာေခါင္းကိုခါျပလာသည္မို႔
အခုမွၿပံဳးႏိုင္သြားေတာ့တယ္။ ကေလးယူဖို႔မေျပာနဲ႔ ထန္အာ
တစ္ေယာက္ရိွတာေတာင္ သူတို႔မွာဂ်ာေအးသူ႕ေမ႐ိုက္ေနတာ။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ ထန္အာအရမ္းလန္႔သြားမွာပဲ!!
ထန္အာကသူ႕ကိုၾကည့္ကာအၿပံဳးေလးျဖင့္တံု႔ျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ ရိေပၚ၊ က်န္းရွဖုန္း အားျပန္ၾကည့္ရင္း။
"ခင္ဗ်ားလည္း ျပန္ေတာ့ေလ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ သာယာတဲ့
မိသားစုေလးကို မေတြ႕ဖူးလို႔လား?
က်န္းရွဖုန္းမ်က္ႏွာကသူ႕စကားစုေၾကာင့္ေမွာင္မဲက်လာေနၿပီ။
ထို႔ေနာက္ မဲ့ၿပံဳးနဲ႔အတူျပန္ၾကည့္လာတယ္။ ရိေပၚဘက္က
အၾကည့္တစ္ခုပစ္ေပးေတာ့တစ္ဖက္ကိုသာမ်က္ႏွာလႊဲသြားေလရဲ႕။
ဟက္၊ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ေၾကာင္သူေတာ္ပဲ။
"ငါသြားၿပီ ေနာက္က်ရင္ မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုင္ၾကတာေပါ့ ဝမ္ရိေပၚ!!
က်န္းရွဖုန္းကရိေပၚမ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီးေလးနက္စြာ
ေျပာခဲ့တယ္။ သူအိမ္ထဲကေနမထြက္ခင္စဲစဲမွာပဲ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့
ေရွာင္းက်န္႔ကိုအဓိပၸာယ္မ်ားစြာပါဝင္တဲ့အၾကည့္တစ္ခ်က္
ပစ္ေပးခဲ့ေသးတယ္။
