Zawgyi 🌴
"Sir.. သူက လာပါ့မလား?
လက္ေအာက္ငယ္သားတစ္ေယာက္၏အေမးတစ္ခု။ ဟင္းခနဲ
သက္ျပင္းခ်ရင္းမရိွတဲ့မုတ္ဆိတ္ေမႊးကိုသပ္ခ်ေနသည္။
ေဘးဘီကိုၾကည့္ေတာ့လည္းရိေပၚရဲ႕အၾကည့္စူးစူးတို႔က
သူ႕ထံမွာ။
"မလာစရာအေၾကာင္းမရိွဘူး လာကိုလာမွာ.. "
"ဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ထန္အာကိုမထိနဲ႔ အခုလႊတ္ေပး"
ဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည့္ၾကားကေနအတင္း႐ုန္းကန္ေနတဲ့သူ႕ကို
ထိုလူကခပ္ေသာ့ေသာ့ေလးရယ္ရင္းၾကည့္ပါသည္။
ေရွာင္းက်န္႔ဆီကိုအေၾကာင္းၾကားလႊာပို႔ၿပီးစာျပန္လာမေသာ္လည္း
သူကေတာ့လာမွာက်ိန္းေသပင္။ဒါကိုလည္းသူသိတယ္။
ေရွာင္းက်န္႔ကသူ႕ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာညီမေလးကိုေတာ့
အဆံုး႐ံႉးခံမွာမဟုတ္ဘူးေလ ဟုတ္တယ္မလား။
"တဆိတ္!! ဒီေကာင္မေလးက လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လား"
ရိေပၚကိုခါးတစ္ဖက္ေထာက္ကာေမးေလသည္။ထိုေတာ့
ထန္အာက ဝီွးခ်ဲေပၚကေနအထိတ္တလန္႔ မ်က္ႏွာလႊဲသြားပံုက
သူတို႔ကိုတအားေၾကာက္လို႔ထင္။
"ထန္အာက လမ္းေလွ်ာက္လို႔မရဘူး မတ္တပ္ပဲ ထရပ္လို႔ရတယ္
အကယ္၍ႀကိဳးစားၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ ေျခလွမ္း
၃လွမ္းေလာက္ေရာက္ရင္ ဗုန္းခနဲပစ္လဲေတာ့တာပဲ"
"အာ.. ေတာ္!! ေတာ္"
သူကရိေပၚစကားကိုစိ္တ္ပ်က္သလိုအၾကည့္သလိုမ်ဳိးနဲ႔
စုတ္သပ္ရင္းဆို၍။
"ေကာင္းၿပီ၊ ဒါျဖင့္ထန္အာ!!!
ထန္အာကသူ႕နာမည္ကိုေခၚတာေတာ့နားလည္လို႔ထင္။
ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားကေနထိုလူ႕အားေမာ့ၾကည့္ေလ၏။
"မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ပါ့လား..!!!
ထန္အာကေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုဖိကိုက္ၿပီးခနစဥ္းစားေနဟန္
လုပ္ျပတယ္။ ရိေပၚ အထိတ္တလန္႔ ခုနထက္ပိုၿပီး ႐ုန္းကန္လာတယ္။
ခ်န္ရိကေတာ့တအား႐ုန္းကန္ေနလို႔ခုနကတည္းကသတိလစ္ေအာင္
ေဆာ္ထည့္ထားတာေအးစက္ေနတဲ့သံမံတလင္းေပၚမွာ
ေကြးေကြးေလးပင္။
"ေခြးမသားေတြ ထန္အာကိုမထိနဲ႔ ထန္အာ သူတို႔ခိုင္းသလိုမလုပ္နဲ႔
သူတို႔က အႏၲရာယ္!!
