Zawgyi 🌴
ဆိုင္တစ္ခု၏ေရွ႕မွာေျခစံုရပ္ရင္းဒါကေရွာင္းက်န္႔ေျပာတဲ့
ေနရာလားဆိုတာအတည္ျပဳၿပီးမွရိေပၚဆိုင္ထဲကိုဝင္ခဲ့ေတာ့တယ္။
အသက္ရြယ္တစ္ခုရေနၿပီေပမယ့္ေရွာင္းက်န္႔ကအခုထိ
ကေလးဆန္ဆန္Romanticဆန္ေနသလည္းမသိေတာ့ဘူး။
သို႔ေပမယ့္ ဒါဟာလည္း သူေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။
ဆိုင္ထဲကလူရွင္းေနတာမို႔ရိေပၚမွာသူ႕အမ်ဳိးသားကိုေထြေထြထူးထူး
မရွာလိုက္ရေပ..။ ဆိုင္ထဲမွာ ထီးထီးႀကီးထိုင္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသားက
သူ႕ကိုလက္လွမ္းျပလာရဲ႕။ ရိေပၚသြက္လက္စြာ ထိုေနရာကို
ဦးတည္ေတာ့ အမ်ဳိးသားကအၿပံဳးဖြဖြနဲ႔ႀကိဳသည္...။
"ေဆာရီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ ေနာက္က်သြားတယ္ "
"ရပါတယ္ ကိစၥမရိွဘူး "
ရိေပၚမ်က္စိကစားရင္းဆိုင္ပတ္ပတ္လည္ကိုေဝ့ၾကည့္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းမဲ့သြားတယ္။ ရွန္ဟိုင္းက နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္သာ
ေျပာတယ္..။ ဘာလို႔လူတစ္ေယာက္ေတာင္မရိွရတာလဲ။
ဒီမွာရိွေနတာက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္ စာဖိုမႉးရယ္ ဒါပဲရိွတာ။
"ဘာလို႔ ဘယ္သူမွမရိွတာလဲ.. "
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္ရင္းေမးေတာ့အမ်ဳိးသားကခပ္ဖြဖြၿပံဳးကာ
"ဘာလို႔လဲ ခ်ိန္းေတြ႕တာက ကိုယ္တို႔ေလ အဲ့ဒါ မင္းက
ဘယ္သူ႕ကိုရိွေနေစခ်င္တာလဲ"
"ငါတို႔ႏွဒ္ေယာက္ထဲရိွေတာ့ ထူးဆန္းေနလို႔ေလ"
"အာ.. ဟုတ္တယ္ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္က ဒီဆိုင္ကို
ဒီေန႔အတြက္ ငွားထားတာကြ အဲ့ဒါ မင္းနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ခ်င္လို႔ေလ"
ရွက္ရယ္ရယ္ၿပီးေျပာလာတဲ့အမ်ဳိးသားေၾကာင့္ရိေပၚရင္ထဲ
သိမ့္ခနဲျဖစ္၍တလွပ္လွပ္နဲ႔ရင္ခုန္လာရတယ္...။ အမ်ဳိးသားက
ခ်စ္သူဘဝက အခ်ိန္ကိုလြမ္းဆြတ္ေနသည္ပဲ။
"ဒီေန႔ခ်ိန္းဆိုမႈအတြက္ နာမည္ႀကီးစားေသာက္ဆိုင္ ၿပီးေတာ့
ဟန္နီက ပုဇြန္ႀကိဳက္တာမို႔ တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာရိွတဲ့ စာဖိုမႉးေတြကို
ဆုေငြယြမ္ေဒၚလာတစ္သန္းထုတ္ၿပီးဟင္းခ်က္ၿပိဳင္ခိုင္းရေသးတာ
အခုရိွေနတာက သူတို႔ထဲက အေကာင္းဆံုးနဲ႔လက္ယာအေျမာက္ဆံုး
စာဖိုမႉးေပါ့.. "
