Zawgyi, 🌴
ကိုယ္ေပၚကအက်ႌကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တာနဲ႔အေနာက္ေက်ာျပင္မွာရိွတဲ့
က်ားသစ္ပံုေလးကထင္ထင္ရွားရွားပင္..။
အေတာ္က်ယ္ဝန္းတဲ့ကြင္းႀကီးထဲမွာသူ႕ပံုစံကတစ္ဖက္လူကို
စိန္ေခၚေနသည့္အလား။ ထိုလူက တစ္ျခားသူမဟုတ္
သူ႕ေမြးစားအေဖ ဇန္မင္ေဟြ႕ျဖစ္သည္...။
ႏွစ္ေယာက္သားခပ္ရွည္ရွည္ဓားကိုယ္စီကိုင္ရင္းတစ္ေယာက္ကို။တစ္ေယာက္ၾကည့္ေနပံုကမႏူးညံ့။
သူ႕ပံုစံၾကည့္၍ဇန္မင္ေဟြ႕ကတစ္ခ်က္ရယ္ေလသည္။
သူ႕ခႏၶာကိုယ္မွာဘာျပစ္ခ်က္မွမရိွေသာ္ျငားဇန္မင္ေဟြ႕ရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္မွာေတာ့ဒဏ္ရာတစ္ခုထက္မနည္းရိွေနတာေၾကာင့္
သူမ်က္ႏွာႀကီး႐ံႈ႕ေတာ့ဇန္မင္ေဟြ႕ကဂုဏ္ဆာသလိုၾကည့္ပါသည္။
သူတို႔ေလာကမွာထိုအမာရြတ္ေတြကိုေအာင္ျမင္မႈရလဒ္အျဖစ္
သတ္မွတ္ထားသည္ေၾကာင့္ပင္။
"ဟက္.. မင္းငယ္ပါေသးတယ္.. "
"ေသး၊ မေသး ခင္ဗ်ားၾကည့္ခ်င္ ခြၽတ္ျပရမလား??
ေလွာင္ရိပ္သမ္းနဲ႔အၿပံဳးနဲ႔ျပန္ေခ်ပေတာ့ဇန္မင္ေဟြ႕က
သူ႕ကိုမႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေလရဲ႕။
"မင္းက အငယ္ အဲ့ေတာ့ ငါမင္းကိုဦးစားေပးတယ္"
"တစ္ကယ္ႀကီး??? ဒါဆို စၿပီေနာ္ ၿပီးမွမေတာင္းပန္နဲ႔"
"ဟက္.. ေတာင္းပန္တဲ့သူက ဘယ္သူျဖစ္မလဲၾကည့္လိုက္ေလ"
ထို႔ေနာက္သူလည္းလွစ္ခနဲၿပံဳးၿပီးလွစ္ခနဲမ်က္ႏွာႀကီးျပန္တည္လိုက္ကာဇန္မင္ေဟြ႕ကိုဓားနဲ႔ေျပးခုတ္သည္...။ ဇန္မင္ေဟြ႕ကလည္း
လ်င္ျမန္စြာေရွာင္လိုက္ရင္းခနၾကာေတာ့ထိုေနရာမွာ
ဓားခ်င္းခက္သံေတြတခြၽင္ခြၽင္ေပၚထြက္လာေလတယ္။
သူဒီဂိုဏ္းထဲကေရာက္လာၿပီးကတည္းကေသနတ္ပစ္တာအျပင္
အေနာက္တိုင္းပညာျဖစ္တဲ့ဓားခုတ္ပညာပါတတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။
အစကေတာ္ေတာ္ေလးခက္ခဲၿပီးၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းေပမယ့္
စိတ္ညစ္တဲ့အခ်ိန္စိတ္ထြက္ေပါက္ေတာ့ရပါသည္။
စကားမစပ္ ဝမ္ရိေပၚ ေဆးေသာက္ရဲ႕လားမသိဘူး။
"အာ႐ံုမလြင့္ေစနဲ႔ေလ...!!!
