Zawgyi 🌴
ရိေပၚဖုန္းကိုနားနဲ႔ကပ္လိုက္ေတာ့တစ္ဖက္မွာရိွတဲ့ေရွာင္းက်န္႔
အသံကက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္။
"ဟန္နီ!!!! မင္းအျပင္ေရာက္ေနတယ္ဆို"
"အဟင္း သတင္းက ျမန္လိုက္တာ"
ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ေတာ့ေရွာင္းက်န္႔ကၾကားျဖစ္ေအာင္
ၾကားသြားသည္ထင္ရဲ႕။ ခပ္သဲ့သဲ့ရယ္သံတစ္ခ်ဳိ႕ကသူ႕နားဝဆီ။
ေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရယ္သံကိုနားေထာင္ပံုအရ
ရန္လီြေဆြ႕ အဖမ္းခံရတာ သိပံုမေပၚ။ ေနာက္ၿပီး သူလည္း
ဟန္က်ားရီနဲ႔ လာေတြ႕တာမသိေလာက္ဘူး။
"ေရွာင္းက်န္႔!!
"အင္း"
တစ္ဖက္ကတိုးေဖ်ာ့သည့္အသံေလးေၾကာင့္စကားလံုးတစ္ခ်ဳိ႕က
လည္ေခ်ာင္းဝမွာတစ္ခံေနတယ္လို႔ပဲေျပာရမလား။ ဒီစကားကို
ထိုလူသားအား ဘယ္လိုေျပာရပါ့။
"ရန္လီြေဆြ႕ အဖမ္းခံရတယ္!!!
"ဘာ!!!
"ငါ အခု ဟန္က်ားရီနဲ႔ ေတြ႕ေနတာ ရဲတစ္ခ်ဳိ႕လည္းရိွတယ္"
စကားအဆံုးတစ္ဖက္ကခနေလာက္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။
ၾကည့္ရတာမေမွ်ာ္လင့္တဲ့စကားၾကားလိုက္ရလို႔ထင္။
"ဒါေပမယ့္ ငါရန္လီြေဆြ႕ကို ရဲလက္အပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ေနဦး!! ငါသိတယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ဟန္နီက အေရးမပါတာေတြ
လုပ္ေနရတာလဲ မဟုတ္မွလြဲေရာ ဟန္နီကိုယ့္ကိုထားခဲ့ဖို႔
ႀကံစည္ေနတာ ဟုတ္တယ္မလား"
ေရွာင္းက်န္႔စကားစုေၾကာင့္လက္ထဲကဖုန္းေလးတင္းၾကပ္သြားတယ္။
ေနာက္၊ အျပစ္မဲ့ေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူကို
ဖိကိုက္ကာစကားဆိုေလသည္။
"ငါ.... ငါ ထြက္မေျပးခ်င္ေတာ့ဘူး!!
"ဘာ.. ဟန္နီ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲ"
ေရွာင္းက်န္႔အသံကသိသိသာသာတုန္ယင္ေနမွန္းရိေပၚ
သိတယ္။ စစခ်င္းမို႔ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာဟာလည္း။ သူေမွ်ာ္လင့္
ၿပီးသားအရာတစ္ခုပင္။
"မဟုတ္ဘူး ငါေျပာတာ နားေထာင္!!! ငါတို႔ဒီလိုမ်ဳိး
တစ္သတ္လံုးေျပးေနလို႔ မရဘူးေလ ငါေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း
ေနခ်င္ေသးတယ္ အဲ့ဒါငါေမွ်ာ္လင့္တဲ့ဘဝဆိုတာ မင္းသိတယ္
မဟုတ္လား"
