အိပ်ရာမှာ တစ်ယောက်အိပ်ဖြစ်တာကြောင့် လူနှစ်ယောက်စာကျတော့ အင်မတန်မှကို ကျဥ်းမြောင်းလို့သွားရပြီး ယွန်းဂီမှာ ဂျောင်းဂုရဲ့ရင်ခွင်ထဲ၌ လုံးဝဥဿုံ နစ်မြုပ်လို့နေရသည် ။ ဂျောင်းဂုမှာ ယွန်းဂီကို ပွေ့ဖက်ထားရင်း ဆံနွယ်ပျော့လေးတွေကို ဆော့ကစားလျက် စကားဆိုလာသည် ။
" Steakကို ကောင်းကောင်းစားခဲ့လား "
ယွန်းဂီက ဂျောင်းဂုရဲ့ခါးကျဥ်းကျဥ်းလေးကို ပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလာသည် ။
" အင်း ။ မစားရတာကြာလို့လား မသိဘူး ။ အရမ်း အရသာရှိတာပဲ ။ ပြီးရင်တော့ ဝိတ်လျော့ရတော့မယ် "
" ဘာလို့လဲ ။ ဝိတ်မလျော့ပါနဲ့ ။ Hyungက ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်းလေးဆို အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာ "
" ဘယ်ဖြစ်မလဲ ။ ကုမ္ပဏီက ငါ့ကို ဆူမှာပေါ့ "
ဂျောင်းဂုက သဘောမကျဟန် ဆိုလာသည် ။
" ဆူရဲဆူကြည့်ပါလား ။ ကျွန်တော်က အကုန်လုံးကို ရိုက်ပစ်မှာ ။ ဟိုလူကြီးကိုလည်း အရေခွံဆုတ်ပြီး နုပ်နုပ်စင်းပစ်မှာ "
ထိုစကားကြောင့် ယွန်းဂီမှာ သဘောကျစွာ ရယ်မောမိသွားရသည် ။
" စိတ်လျော့ပါဦး "
ဂျောင်းဂုက ဟင်းခနဲ သက်ပြင်းချလာသည် ။ သူက ယွန်းဂီနှင့် နဖူးချင်းထိတွေ့လာပြီး နှစ်ဦးသားရဲ့နှာခေါင်းထိပ်လေးတွေမှာ ထိလုထိခင်ဖြစ်နေရသည် ။
ထို့နောက် ဂျောင်းဂုက အင်မတန်မှကို တိုးဖွသည့်အသံဖြင့် မေးခွန်းတစ်ခုအား မေးလာသည် ။
" Hyung ကျွန်တော်တို့က ဘာလဲ "
ဂျောင်းဂုမှာ ထိုမေးခွန်းကို သိချင်စိတ်ကြောင့် မချုပ်တည်းနိုင်ဘဲ မေးလိုက်မိပေမယ့်လည်း ကြောက်လန့်စွာဖြင့် ယွန်းဂီက ပြန်မဖြေလာပါစေနဲ့ဟု ဆုတောင်းနေမိသည် ။
" ငါတို့ကလား...လူတွေလေ "
ထိုအဖြေကြောင့် သူ့မှာ စိတ်အေးသွားရပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်မိသည် ။
ယွန်းဂီက ထိုမေးခွန်းကို ရှောင်နေမှန်း ခန့်မှန်းမိလိုက်တာကြောင့် ဂျောင်းဂုမှာ ဆက်မမေးတော့ပေ ။ သူက မေးလည်းမမေးချင်တော့သလို ၊ မေးလည်းမမေးရဲတော့ပေ ။ အကယ်၍များ ယွန်းဂီက သူ့ကို ပြောပြမည့်အချိန်ရောက်လာရင်တော့ သူက နားမထောင်ချင်လည်း နားထောင်ရမည်သာ ဖြစ်
သည် ။ ထို့ကြောင့် ထိုအချိန်လေး မရောက်
လာခင် ခဏလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ယွန်းဂီကို ပိုင်
ဆိုင်ချင်သေးသည် ။
YOU ARE READING
Please Love Me
Fanfictionမပြီးပြည့်စုံတဲ့ကိုယ့်ကို ချစ်ပေးနိုင်မလား ။ အရာအားလုံးက မင်းနဲ့စတင်လာခဲ့တာကြောင့် မင်းနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်ချင်မိတယ် ။ မၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေပးႏိုင္မလား ။ အရာအားလံုးက မင္းနဲ႔စတင္လာခဲ့တာေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခ်င္မိတယ္ ။
