Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
Oğuz Atay, umutsuz umudunu şöyle anlatmıştı; “Ben her şeyi hem görüyor, hem de ümitsizce öyle olmadığının söylenmesini bekliyorum.”
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni kapağımız nasıl olmuş?
Bol bol yorum yaparak ve yıldızımı aydınlatarak daha çok okuyucuya ulaşmama yardımcı olur musunuz?
Keyifli okumalar dilerim ~~~
"Senden nefret ediyorum Merih Bolat!"
Yüzü buruştu, ellerini saçlarına daldırdı. "Sen nasıl bir adamsın? Benim kalbimle oynamak sana ne kazandırdı!" Güldü alayla. Sanki çok komik bir cümle sarf etmiş gibi. Acı bir gülüştü.
"Hani iyi biriydin? Güler yüzlü, kibar ve insanlara değer verirdin!"
Dişlerini sıktı.
Elinde duran dart okunu karşısındaki duvarda asılı olan fotoğrafa sapladığında Nihal yanında duran yastığı kucağına almıştı.
Arkadaşı raydan çıkmış, öfkeden deliye dönmüş bir boğayı andırıyordu.
Son on beş dakikadır Merih'e ait tüm resimleri parçalamış ve bazen onları öperken buruşturup çöp kovasına atmıştı.
Adama karşı duyduğu öfke, kırgınlık tüm zehrini ruhuna salarken genç kız eriyip gidiyordu. "Nereye dönsem sen çıkıyorsun!"
Hayatını birden işgal eden Merih ve her ne kadar en başında bundan ziyadesiyle memnun olsa dahi sonunda dayanamayan ve isyan eden Zühre şimdi darmaduman olmuştu.
Ve bazen olması gerekiyordu.
Yaşanan onca zorluğu sürekli içinde tutamazdı insan. Sessiz çığlıkların yanına yüksek sesli haykırışlar da eklenmeliydi kimi zaman. Yoksa boğulur giderdi. Söylemedikleri ve yalnızca düşünüp kendini daralttığı zihinde çürürdü.
"Sakin mi olsan? Annen duyacak şimdi." Nihal sakinlik kokan sesiyle Zühre'yi uyarırken ayakta delik deşik olmuş resme bakan kız teslim olmuş bir halde son kalan dart okunun parmaklarından kayıp halıyla buluşmasına müsade etti.
Bir süre onun yuvarlanmasını izlemiş ve ardından çalışma masasının önünde bulunan sandalyeye oturmuştu.
Çökmüş omuzları ile Nihal'e baktı. "Nereye dönsem ya Merih ya da onunla alakalı bir şey çıkıyor." Bıkkın bir nefes verdi. "Ona hayranlık duyan, ilgisinden memnun olan hatta daha fazlasını isteyen bendim evet." Durdu ve Phoenix'de duyduğu cümleleri düşündü. "Onun beni bir maşa olarak kullandığını öğrenene kadar."
