Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
-Bu gece günceme yazacağım. + Neyi? - Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini.
Dorian Gray'in Portresi, 1890
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar Notu: Epey geciken bir bölüm ve benim tükenmek üzere olan psikolojim. YKS'ye çok az kaldı... O güne kadar bölüm atmakta zorlanabilirim fakat sınav sonrası daha aktif bir şekilde buradayım. Kafam çok dağınık ve her gün ağlamaktan ve stresten buraya girecek halim bile yok. Yine de bir şeyler yazmaya çalıştım.
Hatam varsa affola.
KEYİFLİ OKUMALAR ✨ OY VE YORUM SINIRI 175 OY VE 240 YORUM
BÖLÜM ŞARKILARI:
Orange Blossom: Ya Sidi
Cem Adrian : Kül
Ceza : Med Cezir
"Alın."
Hakan denilen polisin yanındaki iki polis ayakta durmuş, şaşkınlıkla bakan Merih'in yanına ilerlerken cebinden kelepçeyi çıkarmış ve Merih'in bileklerini öne doğru uzatırken takmıştı. O tok, metalik ses en büyük gök gürültüsünden bile sert ve güçlü çıkarken sanki tüm dünyada yankılanmış gibiydi. Duyduklarını hazmedemeyen genç kızın kulakları bu ses yüzünden uğulduyordu sanki.
Zihni idrak etmeye çalışırken dudakları aralanmış, gözleri buğulanmış bir şekilde ayağa kalktı. Dizleri sanki tüm güçlerini kaybetmiş gibiydi ve bu nedenle dengesini sağlayamazken masaya tutundu. Birçok hissin hücum ettiği yeşil hareler bilekleri kelepçelenmiş adama kaydı.
O da tam olarak Zühre'ye bakıyordu.
Kısa bir bakışma tüm dünyayı yerinden oynatacak kadar güçlüydü.
İkisi de şaşkın, boşluğa düşmüş gibiydi.
"Bir dakika, bir dakika! Elinizde kesin delliler olmadan bu şekilde alamazsınız. Öncelikle şu kelepçeleri çıkartın." Demir şiddetle ayağa kalkarken odada ki herkes şaşkınlık içerisindeydi.
Hepsinin zihninde Merih Bolat'ın birini öldürmüş olma ihtimali canlanıyordu. Bu odadan çıktığında onu gören herkes aralarında konuşmaya başlayacak ve onun katil olduğu yönünde dedikodular yayılacaktı.
Fakat şu an için önemli olan Zühre'ydi.
Tepkisiz, bir heykelden hallice hala Merih'e bakmaya devam ediyordu.
