Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba! Nasılsınız? Beklettiğim için kusura bakmayın, umarım bölümü beğenirsiniz.
Okumaya geçmeden önce hadi herkes en sevdiği şarkıyı yazsın.
OY VE YORUM SINIRI 300 OY 400 YORUM
KEYİFLİ OKUMALAR...
Bir karanlık vardı.
Gözlerimin önünde, beni esir almış.
Ellerimi uzattım.
O karanlıkta bir şeye tutunma umudu ile fakat boşluktan başka hiçbir şey hissedemiyordum.
Kan, kemik ve sancılar.
Zihnimi işgal etmiş tüm düşmanlar ve nefesimi kesen eller.
Kalbimdeki zift şimdi kanıma karışıp oradan tüm bedenime ilerlerken usul usul yok olduğumu hissediyordum.
Sahi,
Kimdim ben?
Merih'ten...
"Konu ihanet, bunun affı olmaz."
"Masadan ayrı iş yapmak, kara para aklamak ve dahası."
"Oylama gerekiyor!"
Her kafadan ayrı bir ses çıkarken ciddi bir tavırla sessizliğimi koruyordum. "Bu masada gizli iş yapan tek ben miyim?" Murat cümlesinin sonuna gözlerini gözlerime dikerken bakışlarım kısıldı. "Tabii," dedi gayet rahat bir ifade ile. "Bizim babamız yok." Masadaki diğer gözlerin de bana yöneldiğini hissettiğimde derin bir nefes aldım. "O belli zaten," dedim arkama yaslanırken. "Pisliğini bana bulaştırmaya çalışma, yoksa seni o pislikte boğarım."
"Sen kimsin?"
Elini havaya kaldırıp bana ahkam kesmeye çalıştığında oturduğum yerde öne doğru atıldım fakat beni durduran babamın sesi olmuştu.
"Eğer ki Merih masaya karşı yanlış bir hareket yapmış olsaydı onu bizzat ben öldürürüm Murat, oylamaya sunmam bile."
Babama kısa bir bakış atarken masanın üzerindeki elim yumruk haline gelmişti. "Amma velakin, bu gece konu Merih değil senin bu masaya yapmış olduğun yanlış."
