Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
"Kahverengi dallardan pembe çiçekler açtığına göre, telaşa mahal yok."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar Notu: Son iki günde yazdığım bir bölüm oldu. Öyle yoğun ders çalışıyorumki kafam darmadağın. Bir yandan yetişmeyen dersler bir yandan yetişmesi için çaba sarf ettiğim bölümler. İki hayalimi aynı an da gerçekleştiriyor olmak beni yıpratmadı değil... Bu bölüm iki parttan oluşuyor ve bu ilk parttı ♥️
Bol bol yorum yapmayı unutmayalım olur mu ♥️🙏
KEYİFLİ OKUMALAR ✨
"Alerjim var."
"Neye?"
"Mutlu olmaya."
Zühre elindeki içki şişesini parkeler üzerine bırakırken yaslandığı kalorifer peteğine daha çok sokuldu. Üşüyen bedeni değildi ve ruhunu ısıtmaya çalışıyordu. Bir şişe içki ve kalorifer peteği ile bunu deniyor olsa da pek yararlı oldukları söylenemezdi. "İçimde çok büyük bir patlama arzusu var ama var sadece." derken titrek bir nefes bıraktı. "Orada öylece durup beni boğmaktan başka bir işe yaramıyor." Nihal ise yatağında uzanırken hüzünle arkadaşını izliyordu fakat birden kaşları çatıldı. "Sen yapman gerekeni yaptın."
"Yapmam gereken kendimi savunmaktı evet."
"Savundun zaten."
"Yanlış bir şekilde! Gel bir de bunu Demir Bey'e anlat."
Ateş saçan gözlerini Nihal'e dikti. "Sence o kızın söyledikleri umrumda mı?" İşaret ve baş parmağını birleştirip göz hizasına getirirken harelerini kıstı. "Şu kadarcık bile değil." Alayla başını sallarken dudaklarını yaladı. "Ben o davaya katılamıyorum diye üzülüyorum!" Kollarını karnına doğru çektiği dizlerinde birleştirdi. "En azından kovulmadın." Arkadaşının cümlesi yeni doğan birçok düşünceyi de beraberinde getirdiğinde varla yok arası kaşları çatıldı. "Merih bunları öğrendiğinde beni kovar mı sence?"
"Sanmıyorum! Kim aşık olduğu insanı kovar ki?"
Nihal'in son cümlesi ile Zühre hızla başını ona çevirdi. "Aşk falan yok!"
Nihal boğazını temizleyip yatakta doğrulmuş ve bluzunun kollarını dirseklerine kadar kıvırmıştı. Zühre ise onun neye böyle hazırlık yaptığını merak ve biraz da şaşkınlık ile izliyordu. "Seninle ilgileniyorum Zühre! Adımı sarf etmeni seviyorum!" Zühre'nin dudakları şaşkınlık ile aralanırken Nihal devam etti. "Sana aşık değilim ama seviyorum işte!" Zühre gülüp gülmemek arasında gidip gelirken hemen ayaklarının altında bulunan yastığı kavramış ve Nihal'e atmıştı. Genç kız aldığı yastık darbesi ile kendini yatağa tekrar attığında ikisi de az önceki kasvetli havadan çıkmış bir halde gülüyorlardı.
