Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
Şu telaşlarım bir bitse diyorum. Belki uzaklara giderim. Çoktandır gitmek istediğim yollar var.”
Ahmed Arif
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar ✨
"Biz sizi arayacağız."
Zühre adamın bir satır bile okumaktan aciz kaldığı dosyasına öfkeyle bakarken hışımla ayağa kalktı. "Arayacaksınız?" Masanın üzerinde duran siyah kapaklı dosyayı hızla kendine çekerek aldı. "Aramayın."
Adam şaşkınlıkla kendisine bakarken koltuğun üzerine koyduğu çantasını kavrayarak hızlı adımlarla odadan ayrıldı. "Biz size döneriz, ararız bilmem ne!"
Bedenini kaplayan sinir nedeniyle yüksek sesle söylenirken sorgular bir halde kendisine bakan insanları önemsemedi.
Argo kullanmasına engel olan tek neden bir hukuk ofisinde bulunmasıydı.
Bir yandan merdivenleri iniyor diğer yandan dosyayı çantasına sıkıştırmaya çalışıyordu.
Sabah sekizden bu yana Levent'in önerdiği tüm şirketler ve ofislere staj başvurusu için gelmişti lakin her biri kendini kibar bir dille reddetmişti.
Özel sektörde "Biz size döneriz." Red anlamından başka bir şey taşımıyordu çünkü.
İşe ihtiyacı olduğu bir dönemde herhangi bir yerin kendisine staj şansı vermiyor oluşuna zerre anlam veremezken sinir hücreleri hücuma kalkmış, ellerindeki silahlar ile beynine doğru koşuyordu.
Öyle ki biri daha kendini geri çevirirse bulunduğu konutu ateşe verir, yok edebilirdi.
Fakat...
Levent'in önerdiği tüm kurumların sonuncusu da tam olarak kapısından çıktığı ofisti.
Bolat Grup hariç ...
Zihninin öne sürdüğü düşünce ile kafasını sağa sola salladı. Kesinlikle Merih'in yanında çalışmak gibi bir niyeti yoktu.
Aklında açığa çıkan ve bir gece öncesine ait olan anılar sayesinde bedeninden bir titreme geçerken topuklu ayakkabılar üzerinde durmak zorlaşmıştı. Sonbaharın soğuğuna rağmen daralmasına neden olan kısa kaban tarzı ceketi çıkarmış ve kaldırımda yürümeye başlamıştı.
Genç kız Merih'e son kez bakıp bakmamak arasında kalmış bir halde kendiyle savaş verirken yumruklarını sıktı ve apartmana giriş yapar yapmaz demir kapıyı kapattı. Sonunda tuttuğu nefesini ihtiyaç ile verirken sırtını duvara yaslayıp elini göğsüne bastırdı. Kalbi saatlerce koşmuş bir atı andırıyordu.
