Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
"Aşk; topuklarından etine kadar işlemiş bir nasırdır.
Ya canın acıya acıya adım atacaksın
Ya da canını acıta acıta söküp atacaksın..."
(Hz. Mevlana)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
On bin kelimenin üzerinde bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz.
Bu arada yan rollerdeki karakterlerin modellerini belirledim.
Pamuk Yücel: Ekin Mert Daymaz
Demir Taşkın: Onur Tuna
Nihal Atay: Barbie Ferreira
Nazenin İskit: ___kutendeseka___
İntihaşk Instagram hesabı: @intihaskwatyy_
Bölüm şarkıları:
Ceza: Med cezir
Nora Fatehi: Chhor Denge
BU BÖLÜM KARAKTER ANLATIMI İLE YAZILMIŞTIR VE BUNDAN SONRA KARAKTER ANLATIMI OLARAK DEVAM EDECEKTİR.
Oy ve Yorum Sınırı
300 oy 400 yorum
Keyifli okumalar...
Merih'ten...
Araba gelmek istediğim mekanın önünde durduğunda bacağımın üzerinde duran elim yumruk haline gelmişti. Taktığım güneş gözlüğünün ardından Kaplanlaraait olan fidanlıkta gözlerimi gezdirdim. Birkaç adam dışarıda dururken Savaş'ın motorunu hemen ilerde görebiliyordum. "Tek başına girmesen Reis? En azından ben geleyim yanında." Muzo omzunun ardından bana bakarken belli belirsiz başımı salladım. "Çatışmaya gelmedik Muzo," dedim kapının kulpunu kavrarken. "Sen, burada beni bekle yalnızca."
"Reis..."
"İkiletme."
Ona kısa bir bakış atıp arabadan inerken boynumu sağa ve sola doğru kırmış, ardından çakıl taşları ile doldurulmuş yolda yürümeye başlamıştım. Her attığım adımda içimdeki öfkenin devleştiğini hissedebiliyordum. Zaten kendimi bildim bileli nefret ettiğim bir adamın, sevdiğim kadına yaklaşıyor olması ve hatta dokunmuş olması ben de tüm bu fidanlığı yakma isteği uyandırıyordu. Savaş dahil olmak üzere hiçbir düşmanım ailemin yanına dahi yaklaşamazdı ki bu masanın en önemli kurallarından biriydi. Masada oturanlar kadar aileleri de dokunulmazdı lakin Savaş'ın kuralları pek umursadığını düşünmüyordum. O halde öğretmek zorunda kalacaktım çünkü yaşanan bu olay bir daha tekerrür etmeyecekti.
