Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
"Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler." Ruhi Mücerret, Murat Menteş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar Notu: Günlerden İntihaşk! Ben bölümü yazarken mutluydum umarım siz de benim kadar beğenirsiniz. Ve bol bol satır arası yorum yapıp fikirlerimizi paylaşalım mı? Cidden yazdığım yerler hakkında ne düşündüğünüzü merak ediyorum. Çekinmeyin ve istediğiniz gibi yorumlarınızı yapın.
BÖLÜM ŞARKISI: EMRE SERT KAYA - MİNNET EYLEMEM
BU ARADA KARAKTERLERİN MODEL İSİMLERİ:
ZÜHRE ARSLAN: BİBİ BORİC (Onaylı hemde) MERİH BOLAT: DOĞAN BAYRAKTAR SAVAŞ KAPLAN: ALEKSA GAVRİLOVİC
Oy ve yorum sınırı:
180 oy 200 yorum
Bir hafta sonra...
Gökyüzü sanki ikiye bölünmüş gibi sahip olduğu tüm yağmuru yeryüzüne armağan ederken dünya üzerindeki tüm pisliği bu şekilde temizlemek istiyor gibiydi. Yağmur etrafa bulaşmış olan tüm çamuru, isi ve somut olan birçok pisliği alıp götürebilirdi lakin ya soyut olanlar? İnsanların bedenine değil de ruhuna bulaşmış kötülükler, lekeler... Onları da alabilir miydi? İnsanoğlunun kirlenmiş ruhu değil miydi zaten çevreye zarar veren?
