Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba!!! Nasılsınız? Bölüm atarken o kadar mutlu oluyorum ki anlatamam, umarım beğenirsiniz ♥️
YENİ KAPAĞIMIZ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Instagram: intihaskwatty_
Koşun koşun gelin ♥️
OY VE YORUM SINIRI
250 OY 350 YORUM
Kendimi ansızın bir mayın tarlasına adım atmış gibi hissediyordum. Geri dönüşüm yoktu ve çıkış hemen ileride duruyordu lakin nasıl adım atarım bilmiyordum. Belki hemen önümde veya iki adım ileride bir mayın olabilirdi ve ben de basabilirdim ya da zaten basmıştım. Attığım her adımda sanki yok olmaya daha da yakınmışım gibi hissederken mayınların fütursuzca patladığını görebiliyordum. Hayatımdan bir parçayı söküp alırken günden güne güçten gidiyordum. O halde bu tarladan çıkmanın ne anlamı vardı? Oraya varana dek zaten yok olacaksam neden çıkmak için çabalıyordum?
