Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
Kirlenmiş bir nehirdir insan. Böyle Buyurdu Zerdüşt, Friedrich Nietzsche
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar Notu: Nasılsınız? Küçük bir gecikmenin ardından buradayım ve buna rağmen özlemişim bölüm atmayı. Umarım okurken siz de benim kadar beğenirsiniz ♥️
UYARI: BU BÖLÜMDE YETİŞKİN İÇERİK BULUNMAKTADIR.
BÖLÜM ŞARKISI | SENA ŞENER: TENİ TENİME|
OY VE YORUM SINIRI
120 OY 200 YORUM
KEYİFLİ OKUMALAR ♥️
Araba evin önünde durduğunda Zühre, şoförün kapıyı açmasını beklemeden inmiş ve dışarının soğuk rüzgarı ile karşı karşıya gelmişti. Ciğerlerini temiz hava ile doldururken beline dolanan eller ile kapattığı gözlerini aralamış ve kendisine bakan adama dönmüştü. "Üşüme, içeri girelim." Zühre bir şey demeden başını sallarken başını Merih'in omzuna koymuş ve sarmaş dolaş bir halde eve doğru yürümüşlerdi.
Gece tahmin ettiğinden daha geç biterken genç kız fazlasıyla yorulduğunu hissedebiliyordu. Özellikle ayağındaki topuklu ayakkabılar nedeniyle kangren olduğunu düşünen Zühre, Merih'in desteği ile zar zor yürüyebiliyordu.
"Annen uyumuş mudur?" Diye sordu Merih.
Geceyi çoktan geçen saati düşündüğünde annesinin uyuduğuna emindi. "Uyumuştur."
"Zile basmayalım o zaman."
Zühre, Merih'in bu düşünceli haline tebessüm ederken adam bir iki çalışta kapıyı çalmış ve saniyeler içerisinde kapı Benjamin tarafından açılmıştı. "Hoş geldiniz efendim!" O kenara çekilip iki bedenin geçmesine müsade ederken ikisi de eve girmiş ve Benjamin kapıyı kapatarak onlara dönmüştü.
"Bir isteğiniz var mı?"
Cevaplayan Zühre oldu: "Uyumak Benjamin ve bu topuklu ayakkabılardan kurtulmak!" Merih, Zühre'nin bu haline gülerken hafif sarhoş olduğunun da farkındaydı. Bir iki kadeh çoktan kanına işlemişti genç kızın ve hızla akıyordu bedeninde.
"Sen odaya çık, ben geliyorum güzelim."
"Tamam!"
Zühre merdivenlere doğru ilerlerken bir an için durmuş ve ayağındaki ayakkabıları çıkartıp eline alarak merdivenleri o halde çıkmaya başlamıştı. Soğuk parkeler ile buluşan çıplak ayakları bu gece ona en iyi hissettiren şeydi belki de.
Merih sallana sallana üst kata çıkan kadının bedeninde açlıkla parıldayan gözlerini gezdirirken yutkunmuş ve önüne dönerek mutfağa doğru ilerlemişti. Boynundaki kravatı bir hamlede gevşetirken her zamanki gibi aklını okuyan Benjamin'in uzattığı viskiyi parmakları arasına aldı.
