Her son yeni bir başlangıç...
"Onu sevmek cehenneme gülümseyerek yürümek gibiydi.." Son kez baktı ayaklarının altında kalan İstanbul'a. Kendisinden bir hayat çalan, mezarı olup diri diri gömüldüğü şehre buruk bir tebessüm armağan etti.
"O bir kati...
"elbisem çok eski olsun.. fakat bahçemde en iyi güller yetişsin."
-ahmet hamdi tanpınar, huzur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar Notu: Herkese merhaba!!! Yine günlerden İNTİHAŞK ve ben buradayım ♥️ Yazarken keyif aldığım ve sizin de okurken SONUNDA diyeceğiniz bir bölüm oldu.
Bölümü tam anlamıyla kontrol etme fırsatım olmadı ve olur da hatalarımı görürseniz lütfen uyarın.
Satır arası yorumlarda buluşalım!!!
Keyifli okumalar ✨
"Nefret ediyorum!"
"Neyden?"
Nihal yaşlarla dolmuş irislerini merakla kendisine bakan arkadaşına çevirdi. Dudakları titriyor, göğsünün ortasındaki baskı her nefesinde daha da artıyordu. "Kendimden..." Diye fısıldadı kırgın çıkan sesiyle. Zühre'nin çatık kaşları anında havalanırken hızla arkadaşının yanına oturdu. "Neden? Ben seni çok seviyorum ama?" Nihal, Zühre'nin bedenini iterken elinin tersiyle ıslak yanaklarını sildi.
Şimdi gözleri karşısındaki duvara sabit duruyordu. "Neden?" Diye mırıldandı kirli çıkan sesiyle. "Benim sevilecek ne yanım var? Senin gibi güzeller güzeli bir kız ne diye benim gibi bir eziğin yanında."
Zühre yutkundu.
Lakin boğazında oluşan yumru yutkunmasını bile zorlaştırmıştı. Kısa bir an Nihal'in titreyen ellerine baktı. "Kendine bunu yapma." diye mırıldandı. Bu Nihal'in alayla gülmesine neden olurken başını sağa sola salladı. "Onlar yapıyor ama? Sürekli ne kadar çirkin ve kilolu olduğumu yüzüme vuruyorlar! Onlar yapabilir ama ben yapamaz mıyım!" Zühre'ye doğru dönüp aniden bağırdığında genç kız olduğu yerde irkilmiş ve derin bir nefes almıştı. "Sen onlar gibi misin?" Nihal'in konuşmasına engel olarak devam etti:
"Onların uzun bacaklarından, pürüzsüz ciltlerinden bahsetmiyorum! Ben onların olmayan karakterlerinden, çamura bulanmış zihniyetlerinden bahsediyorum." Sesi sonlara doğru düşerken şevkat ile parlayan irislerini Nihal'in buğulanmış mavi gözlerinde gezdirdi ve ayağa kalktı.
Hızla üzerinde bulunan askılıyı çıkarırken eteğinin de bacaklarından düşmesine neden oldu. "Ne kadar ince öyle değil mi?" Karnını gösterirken Nihal gözlerini ovalamış ve şaşkınca Zühre'yi izlemeye devam etmişti. "Pürüzsüz, kıvrımlı! Saçlarıma bakar mısın peki?" Sıkıca bağladığı saçlarını açıp omuzlarından dökülmesine neden oldu.
