Zombies From Nowhere

Chapter 35

"Why are you here? How did you find us?" I asked Janison while we clear the way towards the exit.

"I was watching you," sagot niya matapos niyang barilin ang zombie na tumalon papunta sa direksyon niya. I was dumbfounded by his reflexes, at muntik na 'kong madakma ng isa kung hindi lang ito mabilis na sinaksak ni Roger. "Watch yourself."

Sumama ang mukha ko at inis na binato ng patalim ang zombie sa likuran niya. "You watch yourself, kid."

"I'm not a kid!" sigaw niya. He somehow resembles Casper, at ngayon ay napapaisip na ako kung magiging magkabati ba sila, or the other way around.

"Oh, you so are," pang-aasar ko pa. "Only a kid uses gun to kill a zombie. Para ano? Para mas madali—"

Nagulat ako nang bigla niyang itinapon sa malayo ang hawak niyang baril at isinuot ang isang brass knuckle. My eyes widened as he smirked at me before throwing a punch at one of the zombie. Sobrang lakas ng pagsuntok niya rito, dahilan para pumagilid ang panga nito.

"Say what?" he asked before punching it again directly on the head, making the zombie's skull break into two.

Tangina nito, ah? Sinusubok talaga ako.

"Come on, you two!" sigaw ni Roger sa amin. Nakita na pala nila ang exit, at kami na lang ang hinihintay nila roon. "Mamaya na kayo magtalo pagkalabas natin dito!"

Napairap na lang ako. Sa sobrang inis ko, nasipa ko nang malakas ang tuhod ng isang zombie sa harapan ko. Narinig ko ang pagkabali nito at napaluhod na lang siya sa harapan ko. I immediately stab its head before running towards the exit at full speed.

"Janison!" Rachel shouted.

Gulat akong napalingon nang marinig ang angil ni Yel. She's running towards my brother, her hands were ready to attack him. Napalunok ako at mabilis na hinigpitan ang paghawak ko sa patalim.

"Duck!" I screamed when Yek jumped towards him. Mabilis naman siyang yumuko kaya sa akin dumiretso si Yel. "Argh, fuck!"

"Ate!" wala sa sariling sigaw ni Janison nang daganan ako ni Yel. Nakita ko pa ang bahid ng matinding takot sa mukha niya, kaya mabilis akong gumulong at tinulak si Yel papalayo.

"Come on!" I immediately grabbed Janison's arm and pushed him towards Ro—Roger. . .

"Aurgh!" Napaubo ako nang maramdaman ang pagbaon ng mga kuko ni Yel sa likod ko. I could feel something streaming down my back, as well as from my mouth. . . which is blood.

"Ate. . ." nanginginig na bulong ni Janison sa akin. I just smiled at him before nodding my head. "Ta-Tara na—"

"Go," I said.

"No! I am not leaving you here!" malakas na sigaw niya, kaya napapikit ako. I could feel Yel's nails pierced on my back for the second time. "Ate Jamira—"

"Go, Janison! Umalis ka na rito, at susunod ako!" I yelled at the top of my lungs before pushing him away from me.

Mabilis kong binunot ang patalim na nakatago sa sapatos ko at ibinato ito kay Yel. Natamaan ko ang tyan niya, kaya nanlaki ang mga mata niya. Dahan-dahan siyang napayuko at agad na napasigaw nang sobrang lakas.

Napatakip ako sa tainga ko. "Fuck it, Yel! Tigilan mo na 'yan!"

I was about to attack her, when someone hugged me from behind. Natigilan ako at napatitig na lang sa kawalan. Parang bumalik ako sa dati kong sarili nang maramdaman ko ang presensya niya.

"Jamira, let's go," I heard him muttered in a whimpering voice. I suddenly felt something wrapped around me, covering my wounded back. "Don't ever think about leaving us. . . ever again."