"မဟေသီ နင်လုပ်ရပ်ကဟုတ်သေးရဲ့လား ... မိဘတွေကို ကိုယ်ဝန်မရှိတာကို ရှိတယ်လို့ညာတယ် ကွာရှင်းခိုင်းတာကိုလည်းအတင်းငြင်းဆန်တယ် ... နင်မိုက်လှချည်လား"
မဟေသီ၏အမေသည် အိမ်သို့ရောက်လာပြီး မဟေသီ့ကိုဒေါသထွက်စွာဖြင့်ပြောဆိုနေမိသည်။ ထိုအချိန် ဆောင်းဦးဟန်အပြင်မှပြန်ရောက်လာလေသည်။
"အမေ ကျွန်တော်တို့ကွာမရှင်းနိုင်ပါဘူး"
မဟေသီ့ဘေးနားတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး မဟေသီ့လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ကာပြောလိုက်သည်။
"မင်းလို ရူးသွပ်နေတဲ့အဖေကမွေးထားတဲ့သားနဲ့ငါ့သမီးကိုဆက်မထားနိုင်ဘူး ... အစကတည်းကသဘောတူမိတာကိုကမှားတာ ငါမှားတာ ... အခုငါ့သမီးကိုပြန်ခေါ်သွားမယ်"
"သမီးကိုယ်ဝန်မဆောင်နိုင်ဘူးအမေ!"
မဟေသီစိတ်ညစ်လွန်း၍ အမေစကားပြောနေသည့်အချိန်ဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ မဟေသီ မျက်ရည်စက်ပေါင်းများစွာကျဆင်းရင်း ပြောလိုက်သည်။
"အမေသိလား သမီးကကလေးမွေးလို့မရဘူး ... သမီးစိတ်ညစ်ရတဲ့ကြားထဲ အမေတို့ကပါဘာဖြစ်နေကြရတာလဲ ... သမီးကိုလက်ခံပေးတာ ဆောင်းဦးဟန်တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်ဆိုတာရောသိလား ... တစ်ခါတစ်လေ လင်မယားစကားများတဲ့အချိန်သာအပြစ်ပြောချင်ပြောမယ် ကျန်တဲ့အချိန်တော့သမီးဘေးနားမှာအမြဲရှိနေပေးတာအမေသိလား"
"အခုပြောနေတာတွေကအမှန်တွေပဲလား"
"သမီးဘယ်လိုခံစားနေရလဲအမေသိလား အမြဲတမ်းအပြင်ထွက်နေရတာ သွားလာနေတဲ့မိသားစုလေးတွေမြင်တိုင်းအတိုင်းမသိလောက်အောင်နာကျင်ရတဲ့ခံစားချင်အမေသိလား"
"သမီး ..."
"အခုအမေပြန်ပါတော့ ပြန်လိုက်ပါတော့ ... သမီးအရွယ်ရောက်နေပါပြီ သမီးကိုလွှတ်ထားပေးပါတော့"
"အမေ ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးပါမယ်"
"ရတယ် နေနေ ... ငါ့ဘာသာငါပြန်မယ်"
YOU ARE READING
သူနဲ့ကျွန်တော် (Season - 3)
Romanceဤဇာတ်လမ်း ဇာတ်ကွက်ဖြစ်ရပ်များသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်သပ်သပ်သာဖြစ်သည်။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်လ်ုစေခြင်းမရှိပါ။
