"သား ..."
ဦးဟန်အား 'သား' ဟုခေါ်လိုက်သည့်အသံကြောင့် ဦးဟန်လည်းတန့်ခနဲရပ်သွားသည်။ ဦးဟန်ချက်ချင်းတော့လှည့်မကြည့်နိုင်ဘဲ အချိန်တစ်ခုကြာသည်အထိ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီးရပ်နေလေသည်။ ဦးဟန်ကငိုင်ကျသွားတော့ သော်ဇေလည်းမျက်လုံးပြူးပြူးလေးနဲ့မတ်တပ်လိုက်ရပ်မိပါတော့သည်။
"ဦးဟန် ဦးဟန် ... ဦးဟန် အဆင်ပြေရဲ့လား"
သော်ဇေသည်ဦးဟန်ဘေးနားတွင်ရပ်လိုက်ပြီး ဦးဟန်၏လက်ကိုကိုင်လိုက်လေသည်။ ထိုမှ ဦးဟန်သည်ချက်ချင်းဆိုသလိုပင်ကောင်လေး၏လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး ကောင်လေးကကိုသူ့ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့်ကွယ်ထားလျက်အနောက်မှာနေခိုင်းလိုက်သည်။
"သား မတွေ့တာကြာပြီနော် ... ငါ့သားတောင်အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ"
"ဒီကိုဘာကိစ္စရှိလို့လဲ ဦးအောင်မင်းလတ်"
ဦးဟန်၏မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ရှိနေသောသူက ဦးဟန်၏စကားကြောင့်ထင်ပါရဲ့ လှောင်ရယ်ရယ်သလိုရယ်လိုက်သည်။
"ငါကမင်းအဖေလေ အဖေကိုနာမည်တပ်ခေါ်စရာလား"
"ခင်ဗျားကဘယ်တုန်းကမှကျုပ်အဖေမဟုတ်ခဲ့ဘူး ... ခင်ဗျားရဲ့မာနတွေဂုဏ်သိက္ခာတွေအောက်မှာမနေနိုင်လို့ ကျုပ်တို့သားအမိရုန်းထွက်လာခဲ့ပြီးသားပဲ ခင်ဗျားနဲ့ဘာမှမပတ်သက်တော့ဘူး"
"ဝိုး ဝိုး ... ငါ့သားကအတော်အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ အဖေကိုတောင်သေချာပြန်ပြောတတ်နေပြီ"
ဦးဟန်သည်ကောင်လေး၏လက်ကလေးကိုပို၍တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားသည်မှာ လက်ကြားထဲချွေးတွေပင်ရွှဲနစ်လို့လာသည်။ ကောင်လေးလည်းဘာကြောင့်မှန်းမသိတော့ ဦးဟန်၏လက်ကိုမလွှတ်ရဲပါ။
"သားအနောက်ကဘယ်သူလေးလဲ ချစ်စရာလေးပဲနော်"
"ခင်ဗျားနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး"
"ဟာ့ မင်းခန္ဓာကိုယ်ထဲကငါ့သွေးတွေဖောက်ထုတ်လို့မှမရတာကွာ ... အပိုတွေလျှောက်ပြောမနေပါနဲ့ မင်းအကြိုက်ကအရင်လိုပဲမပြောင်းသေးဘူးလားငါ့သား ... အဖေဆုံးမခဲ့တာတွေမေ့နေပြီလား"
ESTÁS LEYENDO
သူနဲ့ကျွန်တော် (Season - 3)
Romanceဤဇာတ်လမ်း ဇာတ်ကွက်ဖြစ်ရပ်များသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်သပ်သပ်သာဖြစ်သည်။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်လ်ုစေခြင်းမရှိပါ။
