"ဦးဟန် အစ်ကိုနိုင်ကဖုန်းမကိုင်ဘူး"
"အင်း အစ်ကိုသွေးလည်းမကိုင်ဘူး ... မေမေ သားတို့အိမ်ကိုလိုက်သွားသင့်လား တစ်ခုခုများဖြစ်နေလားမသိဘူး"
မေမေ၊ ဦးဟန်နဲ့သော်ဇေတို့ သုံးယောက်တစ်စုရပ်နေရင်း ပြောနေကြသည်။ တစ်ဖက်မှာမိဘတွေကလည်းဆက်သွယ်နေပေမဲ့ ဆက်သွယ်၍မရကြပါ။
"ခဏလေး မေမေချယ်ရီ့ကိုမေးလိုက်ဦးမယ် ... အချိန်ကကျော်နေပြီ ဧည့်သည်တွေကိုလည်းအားနာစရာကြီး"
ပွဲအခမ်းအနားကို နှစ်ယောက်စလုံးရောက်မလာသေးသဖြင့် မိဘတွေလည်းဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိတော့ပါ။ အိမ်မှာကျန်ခဲ့သည့်မင်းသွေးစက်တို့ကတော့ မေဒါဝီနဲ့ထိပ်တိုက်တွေ့နေကြသည်။ နိုင်လင်းသည် မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာသည်ကိုမကျအောင်ထိန်းထားပြီး မင်းသွေးစက်ရင်ခွင်ထဲမှထွက်လာလိုက်သည်။ မေဒါဝီနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်သည်။
"အစ်မရဲ့မောင်လေးနေရာကိုယူမိလို့တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မပါးရိုက်တာနဲ့ကြေပြီထင်တာပဲ ... အိမ်ထဲကထွက်သွားပေးပါတော့ အစ်မနဲ့ဘာမှမဆိုင်တော့တဲ့လူတစ်ယောက်ဆီကိုအခုလိုရိုင်းပြဆက်ဆံတာမကောင်းဘူးလေနော်"
"ဟက် ရယ်ရတယ်နော် ... ငါ့မောင်ရဲ့ခြေဖျားတောင်မမှီတဲ့နင်ကငါ့မောင်နေရာကိုယူထားတာနဲ့တင် အတော်ရွံဖို့ကောင်းနေပြီ"
"မမေ ခင်ဗျားစကားတွေလွန်နေပြီနော် ... ကျွန်တော်တို့လုံခြုံရေးခေါ်ပြီးဆွဲထုတ်ခိုင်းလိုက်ရမလား"
"ခေါ်လိုက်လေ ... မင်းသွေးစက်ကအဆင့်နိမ့်တဲ့ကောင်လေးကိုကြိုက်လိမ့်မယ်လို့တစ်ခါမှမတွေးထားမိဘူး ... ငါ့မောင်သေသွားရတာ ရောဂါထက်နင့်ကိုသတိရတဲ့စိတ်ကြောင့်သေသွားရတာ"
နိုင်လင်းသည်စိတ်ကိုမနည်းထိန်းထားပေမဲ့လည်း မေဒါဝီကသူ့ဒေါသကိုပိုဆွပေးနေသလိုဖြစ်လာသည်။ နိုင်လင်းဒေါသကိုမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အိပ်ရာအောက်မှသေနတ်ကိုယူကာ မေဒါဝီကိုချိန်လိုက်သည်။ သေနတ်မောင်းချိန်လိုက်သံကို မင်းသွေးစက်ကြားလိုက်သည်မို့ လန့်သွားရသည်။
BẠN ĐANG ĐỌC
သူနဲ့ကျွန်တော် (Season - 3)
Lãng mạnဤဇာတ်လမ်း ဇာတ်ကွက်ဖြစ်ရပ်များသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်သပ်သပ်သာဖြစ်သည်။ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်လ်ုစေခြင်းမရှိပါ။
