Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is this Amour ตอนที่ 4 ตกลงกูเป็นเพศไหนกันแน่ว่ะ[ไวท์ไดจิ]

ไดจิล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูไลน์ที่ดังเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาตอนนี้เขามายืนอยู่หน้าบ้านของโมจิแล้ว
ข้อความจาก..บิวแฟนเขานั่นเอง
[ถึงบ้านหรือยังครับ ใกล้จะสองทุ่มแล้วนะ เป็นห่วงนะเว้ยที่รัก]
เขาลงพิม [ถึงแล้วครับ กำลังนอนอยู่บนที่นอนเลยเดี๋ยวไดขอนอนก่อนนะ ตื่นแล้วเดี๋ยวทักไปครับ]
ไม่นานเกินรอ [ครับ ฝันดีนะ(<3)]
และเขาก็เก็บโทรศัพท์ลงใส่กระเป๋ากางเกง จากนัเนก็ลงมือกดกริ่งบ้านโมจิทันที
"ไดจิอ่ออ!?"
"เอ้ออ!" ผมตะโกนไปหาคนที่ชะโงกหน้าออกมาทางหน้าต่างบ้าน โมจิรีบวิ่งมาเปิดประตูให้เด็กหน้าตี๋และพาเข้าไปที่ห้องนอนทันที เพราะพ่อกับแม่อยู่ด้านล่างคงจะคุยอะไรกันไม่ค่อยถนัด แน่นอนว่าพ่อแม่ที่ไหนจะให้ลูกเอาผู้ชายเข้าห้องตัวเองถ้าหากไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเกย์-3-

ห้องนอนของโมจิ<ไดจิให้เสียงภาษาไทยค้าบ>
"ว่ามา มึงมีเรื่องไรอีไดจิ"
แหมพอรู้ว่ากูเป็นเกย์และขึ้นอง ขึ้นอีนะ=__=
"เออ มีเรื่องจะปรึกษาว่ะ เรื่องใหญ่เลยสำหรับกูอะนะ"
"ทำไมมีไร เกิดไรขึ้น"
ผมกระอึกกระอักเล็กน้อย แหมมันไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนดีนิครับโธ่..~~
"เอ่ออ..."
"งั้นกูนอนก่อนนะ ให้มึงเอ่ออ..ให้จบ-___-"
"ดีออก(ผวนสิครับพี่น้อง)"
"เอ้า งั้นก็เล่าเสะ"
"คือกูไปเจอคนๆหนึ่งมาเว้ย และแบบกูรู้สึกแบบ..เหมือนกูหลงเขาไปเลยอะ"
โมจิรีบกระเด้งหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าผมทันที นี่จะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น จูบกูเลยไหมแบบนี้-3-
"ใครว่ะ เด็กที่โรงเรียนเหรอ"
ผมพยักหน้าแบบเขินๆ
"ใครว่ะ"
"เขาเป็นรุ่นพี่ว้อย"
"เชี้ย แดกของใหญ่นะมึง"
"พ่องสิ"
โมจิยิ้มออกมานิกหน่อยก่อนจะทำหน้าสงสัยใส่ผม "เอ้า..และตกลงมึงมีอะไรจะปรึกษาว่ะ ก็แค่มึงหลงรุ่นพี่คนหนึ่งไม่ใช่หรือไง"
"คือกูไม่แน่ใจว่ากูหลงเขาอย่างเดียวหรือเปล่าว่ะ แต่แค่คิดว่าตัวเองหลงก็รู้สีกสับสนแล้วนะเว้ย"
คิ้วโมจิพันกันยุ่งเลยครับคราวนี้ "หมายความว่าไง"
"ก็คนที่กูหลงอะ เขาเป็นผู้หญิง"
"แค่นี้อะนะ....ห้ะ!!!!!!!!!"
"เชี้ย หูกูจะแตกว้อยยยยยย จะตะโกนไมเนี้ยดีออก(ผวนครับผวน)"
โมจิกระชากไหล่ผม และบีบแน่นจนผมรู้สึกเจ็บขึ้นมานิดๆ
"นี่มึงจะบอกว่ามึงชอบผู้หญิงอ่อ?!"
"คือกูไม่ได้.."
"เชี้ยถ้างั้นมึงก็กลับมาเป็นผู้ชายแล้วอะดิ ถ้าพ่อแม่กูรู้มึงคงไม่ได้ขึ้นมาบนห้องกูแล้วละ อี เอ้ย ไอ่ไดจิ" เปลี่ยนสรรพนามการเรียกอย่างทันทีทันใด
"เห้ยๆๆๆ กูไม่ได้ชอบผู้หญิงไปซะทั้งหมดอะ เอ่อ..กูไม่รู้จะพูดไงว่ะ มันอธิบายยากชิบหายเลยว่ะเรื่องนี้"
"อะไรของมึงว่ะ กูรู้สึกความรักมึงนี่มันวุ่นวายจัง" โมจิเอามือที่บีบไหล่ผมทั้งสองข้างออกช้าๆ
"คือ.." ผมพยายามคิดหาคำพูดที่น่าจะให้อีกฝ่ายมันเข้าใจผมได้ดีขึ้น "..คือว่าแบบ กูไม่ได้รู้สึกกับผู้หญิงทุกๆคนแบบนี้อะ แต่ยกเว้นคนนี้คนเดียวว่ะ คือกูไม่รู้จะพูดไงแล้วอะถ้ามึงไม่เข้าใจกู"
โมจิเงียบและมองผมราวกับกำลังจะทำให้ตัวเองเข้าใจอะไรบางอย่างในใจผมอยู่
"คือมึงกำลังจะบอกว่า..ก็ยังเป็นเกย์ใช่ไหม แต่ชอบผู้หญิง ไอ่เชี้ย กูงงสัสอะ"
"มึงฟังกูดีๆนะ คือว่า กูอะเป็นเกย์ใช่ไหม และกูก็ยังรู้สึกดีกับผู้ชายอยู่ แม้ว่ากูจะชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งก็ตามอะ แค่คนเดียวเท่านั้น คนเดียวจริงๆอะมึง ไม่ใช่ทั้งหมด มึงเข้าใจไหม"
"มึงมั่นใจนะว่ามึงชอบผู้หญิงคนเดียวจริงๆ"
เอาเข้าจริงผมก็สะตั้นครับ นี่สุดท้ายกูก็ลังเลใช่ไหมTT
"เออว่ะ"
"ไดจิ มึงคิดดูดีดีก่อน กูรู้ว่ามึงกำลังสับสน"
ผมให้เวลาตัวเองได้คิดอะไรต่ออะไร แต่ขมับของผมกลับถูกบีบและจี๊ดขึ้นมาทันใด
"โอย คิดไม่ออกว้อยยยยย" ผมเอามือทั้งสองข้างถูไปถูมาที่หน้าผากเขย่ากลิ้งตัวเองไปมาอยู่บนเตียงอย่างทุรนทุราย
"พอๆละ มึงทำตัวให้มันดีดีหน่อย เตียงกูนะเว้ย กูเพิ่งจะไปเข้าร้านซักมา"
"แหม มึงก็" ผมลุกขึ้นมานั่งตั้งสติดีดีอีกครั้ง ทั้งผมทั้งโมจิต่างก็เงียบกันไปราวกับใช้ความคิด
"มึง" ผมพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปสักพักใหญ่ๆ
"อะไร"
"มึงลองจับ...ของกูทีดิ"
"เชี้ยไรมึงเนี้ยอีได" โมจิรีบถลาไปชิดหัวเตียงทันที เพราะกลัวผม เอิ่ม..มึงต้องเข้าใจกูหน่อยว่ากูกำลังสับสนนะเพื่อน
"เชี้ยอะไรมึงเนี่ยกูกลัวนะว้อย"
"มึงจะคิดไรมากว่ะ บอกให้จับก็จับเหอะ"
"จับบ้านพ่องสิ"
"กูแค่อยากพิสูจน์ไรบ้างอย่างอะ เร็วๆ"
มันส่ายหน้ารัวเลยครับคราวนี้ ผมก็ไม่ยอมแพ้รีบคว้ามือมันมาและเอามือมันไปสัมผัสที่จุดอ่อนไหวของผมทันทีและ..
ปกติ..มันปกติมากจนเหมือนผมไม่มีอารมณ์ทางเพศเหลืออยู่เลย ผมสะบัดมือโมจิออก
"เห็นม้ะ กับผู้หญิงคนอื่นๆกูก็ไม่มีอารมณ์เลยอะ"
"อีได นี่มึงเป็นรุกหรือรับว่ะ"
"ถามไม-___-"
"คือ(มันค่อยๆเอานิ้วชี้มาทางเป้าผม) มันก็ไม่ได้เล็กเลยนะเว้ย"
"ดีออก(ผวนน้า) กูเป็นรับว้อยยยยย คนใหญ่กว่ากูเป็นร้อยกูไม่แคร์หรอกสัส."
"เหรออ ละ และที่มึงบอกจะพิสูจน์อะ เรื่อง?"
"ก็เผื่อมึงไม่เชื่อว่ากูชอบผู้หญิงคนเดียวจริงๆ"
"กูแค่ไม่มั่นใจ ว่าแต่พอมึงเจอกับเขาคนนั้นและมึงรู้สึกแบบหลงเลยหรือไง"
"คือ..เหมือนกูเจอผู้ชายหล่อๆและกูสะตั้นอะมึง เข้าใจกูม้ะ"
"กูถามเลยล่ะกัน"
"ว่า"
"เขาเป็นใครว่ะ"
"เหมือนจะชื่อไวท์นะ พี่ไวท์มอหก" ผมพูดจบไปไม่กี่วิ โมจิมันก็ตบหน้าขาตัวเองทัน ก่อนจะเม้มปากและชี้หน้าผมพลางจ้องตาผมอีก อะไรของมันว่ะ-__-
"ไวท์ที่ห้าวๆป่ะ"
"คือมันมีกี่ไวท์ว่ะมอหกอะ ก็ห้าวนะ"
"เหมือนผู้ชายปะ? ที่เป็นประธานชมรมว่ายน้ำของโรงเรียน?"
ผมพยักหน้าทันที และโมจิมันก็ตบตักตัวเองอีกรอบแถมดังกว่าเดิมอีกต่างหาก
"กูว่าละว่าต้องคนนี้พอมึงบอกว่าชื่อไวท์"
"ทำไมว่ะ"
"พี่เขาฮอตมากเลยนะเว้ยในโรงเรียนหญิงล้วนข้างๆโรงเรียนเราอะ"
"จริงอ่อ"
"เออดิ กีฬาก็เก่งอีก พี่เขาชอบว่ายน้ำก็จริงนะเว้ยแต่เขาก็เล่นกีฬาอื่นๆได้อีกเยอะเลยอะ"
"นี่มึงชอบพี่เขาหรือเปล่าว่ะนั่น-__-"
"บ้านมึงเด้ กูชอบผู้ชายว้อย"
"เออ แซวไปงั้นละ"
"เออ ว่าแต่มึงไปเจอพี่เขาได้ไงว่ะ"
"ก็ไอ่วามันพากูไปสมัครชมรมว่ายน้ำ ซึ่งมันก็อยู่ชมรมนี้พอดีและชมรมก็ยังรับสมาชิกเพิามอยู่พอดีเหมือนกัน"
"และมึงก็เลยชอบพี่เขาพอดี"
"กูสะดุดเลยว่ะจริง"
"ไม่แปลกถ้าเป็นพี่ไวท์"
ผมทำหน้างงครับ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายมันจะดูออก
"ก็พี่เขาเหมือนผู้ชาย และมึงก็ชอบผู้ชาย ไม่แปลกที่มึงจะสะตั้นอะ กูก็นึกว่ามึงเห็นผู้หญิงใส่ชุดเดรสสีชมพูลายคิตตี้และมึงสะดุดรักแรกพบซะอีก"
"กูไม่ใช่มึง"
"ดีออก(ผวนคะ)"
"มึงรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพี่ไวท์บ้างว่ะ"
"ก็เท่าที่เพื่อนกูมันเคยเล่าให้ฟังนะก็..พี่เขาเหมือนผู้ชายแต่ไม่ใช่ทอมนะเว้ย"
ผมขัดขึ้นทันที "อะไรว่ะ เหมือนผู้ชายแต่ไม่ใช่ทอม"
"กูไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็คงจะเหมือนๆกับมึงอะแหละ"
นี่มึงหลอกด่ากูหรือเปล่าว่ะ ผมพยักเพยิดหน้าให้อิโมจิ
"เออ ต่อนะ พี่เขาดูเหมือนจะดุๆนะแต่จริงขี้เล่น น่ารัก กีฬาก็เก่งเรียนก็ไม่ได้แพ้ใครอะ แถมยังเหี้ยนิดๆด้วย"
"ห้ะ คืออะไรอธิบาย"
"ก็แบบ..สูบบุหรี่ แดกเหล้าไรงี้พี่เขาก็ทำนิดหน่อยอะมึง"
ผมพยักหน้ารับรู้ อันที่จริงเรื่องแบบนี้ผมก็เคยลองมาแล้วนะครับ เพราะความอยากรู้อยากลองเท่านั้นเลย แต่ตอนนี้ผมก็เลิกกับมันอย่างเด็ดขาดแล้วละ
"และสุดท้ายพี่เขามีแฟนแลัวอยู่ที่โรงเรียนหญิงล้วนข้างๆโรงเรียนเราชื่อเนมรุ่นเดียวกับเราเนี้ยแหละ"
เหมือนมีอะไรบางอย่างฟาดมาที่แก้มผมอย่างแรง
แต่เดี๋ยวนะ...กูก็มีแฟนแล้วเหมือนกันนี่หว่า เอิ้กๆ555
"พอรู้แบบนี้แล้วมึงยังจะชอบพี่อยู่ไหม"
"ชอบ"
"กูให้มึงคิดใหม่"
"ชอบ"
"อีสัส"
"ก็กูชอบอะ"
"แฟนมึงละ"
"เออว่ะ" ผมสะตั้นเลยครับพอโมจิพูดถึงบิวขึ้นมา
"ถ้ามึงจะชอบนะ มึงก็เลือกมาสักคนหนึ่ง จะพี่ไวท์หรือบิว มึงอย่าไปทำร้ายใครนะเว้ยเชี้ยไดจิ"
"เออ..กูรู้แล้วกูขอกลับไปทบทวนก่อนแล้วกัน วันนี้กูอยากนอนละ กลับก่อนนะเว้ย"
"เออ... มีไรโทรมานะมึง ไลน์มาก็ได้"
"เออ ขอบใจเวัยเพื่อน"
โมจิเดินมาส่งผมที่หน้าบ้านและโชคดีแท็กซี่ก็ผ่านมาพอดีผมเลยขึ้นรถมุ่งตรงมายังบ้านเลย
-มึงก็เลือกมาสักคนหนึ่ง จะพี่ไวท์หรือบิว-
เลือกยากนะพูดเลย TT อันที่จริงบิวนี่อยู่คนละโรงเรียนกับผมเพราะเราอยู่ห่างกันหรือเปล่ามันเลยทำให้ผมรู้สึกความรักมันจางลง กับอีกคนที่เพิ่งเจอแถมยังอยู่โรงเรียนเดียวกัน และยังทำให้ผมสะดุดรักทั้งๆที่ยังไม่รู้จักสนิทสนมอะไรกันมากขนาดนี้ พอคิดแบบนี้ผมก็เริ่มจะรู้สึกผิดกับบิวแล้วครับ
และผมจะเลือกใครดีละ......