Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

is This Amour ตอนที่ 9 อยู่ๆหนูโน่ก็มีพี่ชาย(?)ซะงั้น

ร่างเพรียวสูงพอประมาณดูสมส่วนเดินไปเปิดตู้เย็นและกระดกน้ำดื่มอย่างหืดกระหาย ก่อนที่เขาจะเดินไปทิ้งตัวอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
[โน่ให้เสียงภาษาไทย]
ผมโน่ครับ เป็นเพือนร่วมแก็งของกัปตัน ถ้าเทียบกับคนในกลุ่มแล้วผมก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลยครับ อาจจะมีคนมาชอบผมบ้างไรบ้าง แต่ก็ไม่เยอะเท่ากับคนอื่นๆ
บางคนหรืออาจจะทุนคนกำลังนึกหน้าผมอยู่ล่ะสิ บางคนอาจจะนึกไม่ออก งั้นนึกภาพตามนะครับ ผมตัวผอม ผมสีน้ำตาลเข้มนิดหน่อย หน้าเรียวคางแหลม ตาชั้นเดียว ผิวขาว ใส่รีเทนเนอร์สีเงิน นึกออกไหมครับหน้าผมอะ555
ก็ผมมันดันมีเชื้อจีนนิดหน่อยอะครับ เลยได้ความตี๋มาเล็กน้อยอาจจะไม่เท่าไอ้คุณกัปตันแต่แค่นี้สาวๆก็กรี๊ดผมก็พอใจแล้วครับอิ้อิ้555
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอะครับ รอไอ่กัปตันมันจะโทรมาด้วย มันบอกว่าจะโทรมาตั้งแต่ทุ่มครึ่งแล้ว ตอนนี่สองทุ่มจะครึ่งละมันยังไม่โทรมาเลย โทรเข้าเบอร์มันก็ไม่ติดซะงั้น
ผมตัดสินใจโทรอีกรอบ และจนในที่สุดก็...
"ไอ่เหี้ยกว่ามึงจะรับ"
[เออ ไอ่สัสกะจะโทรตั้งนานละ]
"เออ เห่ย นี่มึงอยู่ไหนว่ะทำไมเสียงมันก้องๆ"
[ห้องครัวมั้งไอ่เหี้ยโน่ ห้องน้ำเว้ยห้องน้ำ]
"ห้ะ นี่มึงหิวอ่อ"
[บ้านพ่อมึงสิ กูแอบมาโทรหามึงเนี้ย]
ผมขมวดคิ้ว "ห้ะ มึงใช้คำว่าแอบนี้หมายความว่าไง"
[ก็คือกูแอบโทรไง]
"เรื่องนั้นกูรู้ไอ่ห่า"
และไม่นานเสียงอะไรบางอย่างก็เล็ดลอดจากปลายสาย
[พี่กัปตันเสร็จยังคะ /ยังครับบบบ พี่ถ่ายอยู่อะแปปนะ]
"นั่นเสียงผู้หญิง ยังไงเนี้ยไอ้คุณกัปตัน" ผมเริ่มจะตั้งท่าแซวมันครับ แต่ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติจนผมรู้สึกได้
[เห้ย กูไม่ขำนะ คือว่าเอางี้ ตอนนี้นะเว้ย มึงรีบมารับกูเลย กูจะไปนอนบ้านมึง]
"เอ่า ทำไมมึงไม่มาเองว่ะ มึงก็มีรถนิ"
[ถ้ากูไปได้ กูไปนานละ]
"และทำไมมึงจะมาไม่ได้ว่ะ"
[กูโดนบังคับอยู่เนี้ย]
"บังคับเหี้ยไร"
[มึงอย่าถามมากดิโน่ ขอร้องเหอะถ้ามึงมากูจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง] เสียงสั่นๆของกัปตันเริ่มจะทำให้ผมไม่สบายใจครับ อาการห่วงเพื่อนกำเริบเข้าแล้ว ผมเลยรีบพลุนพลันคว้ากุญแจรถมอไซค์และวิ่งไปเปิดประตูหมายจะออกไปรับมันทันที แต่ก็ต้องก้าวถอยออกมาอย่างตกใจสุด เมื่อเปิดประตูไปและผมก็ปะจ๊ะเอ๋กับพ่อแท้ๆของผมทันที ชิบหายละ=[]=
"อ้าวโน่ เพิ่งกลับเหรอ"
"อ้อ กลับนานแล้วอ่ะครับ"
"และทำไมยังไม่เปลี่ยนชุดอีกละเนี้ย" ป๊ามองชุดนักเรียนที่หลุดหลุ่ยของผมอย่างกับผมยังเป็นเด็กอยู่อะครับ
"ก็ยังไม่ได้อาบน้ำอะครับ" ผมยิ้มเหยๆตอบกลับไป เจอป๊าจนลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่
"คุยกับใครน่ะ"
ผมหันขวับไปมองป๊า "เอ่อ...กัปตันน่ะครับ เขาบอกว่าจะมานอนบ้านเลยอยากให้ไปรับหน่อย"
"วันนี้เหรอ ถ้าวันนี้งั้นมาวันหลังได้ไหม"
"ห้ะ?" อันที่จริงป๊าไม่เคยคิดจะบอกปัดไม่ให้เพื่อนผมนอนบ้านเลยนะครับแต่ทำไมวันนี้ดูแปลกๆตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
"คือวันนี้บ้านเราคงต้องมีเรื่องทำข้อตกลงกันนิดหน่อยน่ะ เป็นวันอื่นละกันนะโน่ บอกเพื่อนด้วย"
"ทำข้อตกลงอะไรอะป๊า" กัปตันมันตะโกนใส่หูผมจนผมต้องหันหลังไปคุยกับมันให้รู้เรื่องก่อนครับ "กัปตัน วันนี้กูขอโทษจริงว่ะ ป๊ากูเป็นไรไม่รู้อะ เหมือนจะคุยเรื่องในบ้านว่ะเขาเลยบอกให้มึงมาวันอื่น กูขอโทษนะเว้ย โทษจริงเพื่อน"
ปลายสายเงียบไปสักพัก[เออ ไม่เป็นไรมึง เรื่อ
ครอบครัวมึงกูก็ไม่อยากไปยุ่งว่ะ อย่าทะเลาะกันละกันนะเว้ย มีไรโทรมา]
จนแล้วจนเล่ากัปตันมันก็เข้าใจผมดี "ขอบใจเว้ยเพื่อน เดี๋ยวกูโทรไปละกัน"
[เออๆ]
และผมก็วางสายจากนั้นก็หันหน้ามาอีกรอบ เพื่อมาคุยกับป๊าให้เสร็จสับจากที่คุยกันค้างไว้แต่ก็ต้องชะงักคำถามเมื่อหันหลังกลับมาก็เห็นว่าด้านข้างป๊ามีผู้หญิงหน้าตาสระสวยอายุอานามก็น่าจะประมาณ30แล้วละ เธอยืนอยู่ข้างป๊าพร้อมกับกระเป๋าเกินทางใบใหญ่ เธอยิ้มให้ผมแบบประหม่าเล็กน้อย ในใจผมกำลังคิดว่า...นี่มันใครว่ะ=__=
"ใครอะป๊า?" ในขณะที่ผมพูดก็มองผู้หญิงที่อยู่ข้างป๊าแบบสงสัยอย่างยิ่งยวด
"โน่...ป๊าเคยบอกโน่แล้วใช่ไหมเรื่องที่ป๊าเคยสารภาพว่ามีแฟนใหม่น่ะ" ผมพยายามนึกถึงเหตุการณ์แล้วก็..
"อ้ออออ จำได้ครับป๊า"
"ผู้หญิงคนนั้นก็คือ..เธอคนนี้ละ" ผมสะตั้นไปเล็กน้อยถึงปานกลางครับ ผู้หญิงคนนั้นดูท่าทางเกร็งเธอโค้งตัวนิดหน่อยและก็...
"หวัดดีนะจ้ะ น้องโน่"
"หวัดดีครับ"ผมไหว้ตอบกลับไป ไม่โกรธหรอที่ป๊ามีคนใหม่นอกจากแม่ตัวเอง? ไม่หรอกครับ คนแก่เขาก็คงอยากจะให้มีคนดูแลเขา มันเป็นเรื่องของแต่ละคน ถึงยังไงแม่แท้ๆของเขาก็อยู่กับเขาตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่จะไปใจกว้างไปซะทุกอย่างมันก็ไม่ใช่นิสัยของผมหรอกครับ
"แต่ผมขอเรียกเขาว่าน้าแล้วกันนะครับ"
"น้าเหรอ"
"ป๊าคงจะไม่มีปัญหาอะไร" ก็ลองมีดิ หึหึหึหึหึ
"เอาตามที่ลูกอยากจะพูดแล้วกัน"
"นี่น่ะเหรอที่ป๊าบอกว่าจะมาทำข้อตกลงกัน"
"ใช่ลูกเพราะต่อจากนี้เขาสองคนแม่ลูกจะย้ายเข้ามาอยู่บ้านเดียวกับเรา"
"แม่กะลูก?" ผมขมวดคิ้วอ้าปากค้างจนเหงือกแห้ง ป๊ากับเมียใหม่ของท่านมองหน้ากันเหมือนกับกำลังส่งซิกอะไรกันสักอย่าง ผู้หญิงคนที่ได้ขึ้นชื่อว่า'น้า'ผมก็หันไปพยักหน้างึกงักอีกทาง
ไม่นานนัก..ร่างสูงโปร่งของผู้ชายคนหนึ่งก็เดินลากกระเป๋าเข้ามายืนเคียงข้างกับเธอ
ผมมองอยู่อย่างพิจารณา.. ใบหน้าที่เชิ่ดดูทะนงและหยิ่งยโสกำลังจ้องเขม็งมาทางผมเช่นกัน ตัวเขาสูงกว่าผมน่นจะประมาณ5เซนได้ ผิวขาวเหลืองดูคล้ำนิดหน่อย คิ้วเงาดกดำเป็นเอกลักษณ์ ริมฝีปากที่เชิ่ดขึ้นและดวงตาสีดำสนิทที่กำลังจ้องมองผมอยู่...นี่มึงจะฆ่ากูหรืออยากต่อยกูหรือเปล่าว่ะ=__=
"ป๊า.." ผมพูดออกมาก่อนจะเลือนสายตาไปมองทางป๊า
"นั่น..พี่ภัทรน่ะลูกเป็นลูกชายคนเดียวของน้าขวัญนะ"
"ภัทรแนะนำตัวหน่อยสิลูก"
"ไม่ได้อยากรู้จัก"
"ภัทร!" น้าขวัญปรามเสียงแข็งเธอถอกแขนลูกชาย ส่วนป๊าผมเหรอครับก็ยืนหน้าเป็นกังวลสุดๆอยู่ข้างๆ เอิ่ม..แต่ไอ่คนที่กำลังจะโดนฆ่าคือผมTT
"เอาละๆ เอาเป็นว่านั่นพี่ภัทรนะ เขาเรียนอยู่มอหก ส่วนภัทร นี่โน่นะลูกชายลุงเอง"
เหมือนภัทรจะพูดอะไรที่ไม่เข้าหูออกมาอีกแต่แม่ของเขาก็ปราบได้ทันการณ์ "ครับ" พูดสุภาพแต่สภาพหน้านี่ไม่เต็มใจเลยสักนิด และจะจ้องผมอีกนานม้ะ-__-
"เอาละงั้นก็.."
"ภัทรขอตัวก่อนนะ เหนื่อย บอกด้วยว่าจะให้นอนไหนจะไปนอนแล้ว"
"ภัทร" แม่ของร่างสูงถึงกับเอือมระอาเหนื่อยที่จะพูดปรามลูกตัวเอง
"ไม่เป็นไรหรอกคุณ...งั้นไปนอนห้องทางริมซ้ายสุดเลยนะชั้นสองน่ะภัทร"
"อืม" ภัทรก้าวขาเรียวยาวของตัวเองพร้อมกับลากกระเป๋าเดินผ่านร่างผมไปแถมยังไม่ลืมที่จะมองค้อนใส่ผมอีก..แต่ที่แน่ๆ...
"ป๊า.."
ผมมองป๊าด้วยความไม่เข้าใจ
"หืม"
"ทำไมป๊าบอกมัน เอ้ยๆ พี่-ภัทร ไปแบบนั้นละครับ"
"เอาเหอะน่า ก็ไม่เห็นมีอะไรที่ต้องคิดมากนิ"
"ป๊าแต่นั่นมัน..ห้องนอนผมนะ!"
งานงอกละครับโน่...TT