Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 20 ไปป์ไบรอัน

วันนี้ก็เป็นวันจันทร์ที่ผมเดินเข้าโรงเรียนคนเดียวเป็นครั้งแรก ก็เพราะว่าเรื่องในเย็นวันศุกร์นั่นแหละครับ มันทำเอาผมอึ้งแทบจะช็อคตายคาที่-.-

ไม่ได้ช็อคเพราะอะไรหรอก แต่..ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างไปป์มันจะคบกับรุ่นน้องในโรงเรียนด้วยน่ะครับเพราะที่เห็นผ่านๆมามันก็คบแต่ผู้หญิงที่อยู่คนละโรงเรียนและเป็นรุ่นเดียวกัน

~ยังทรมานอย่างนี้ เจอเธอทุกทีต้องคอยข่มใจ~~

ผมรีบล้วงหามือถือและกดรับแบบชนิดที่ไม่ดูเลยว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา

"ฮัลโหลครับ"

[พี่ไบรอัน หันมาทางซ้ายสิคะ]

ผมขมวดคิ้วทันทีแต่ก็หันไปตามที่เสียงในมือถือว่า สายตาผมไปประสบกับเด็กผู้หญิงผมยาว ผิวขาวเหลืองคนหนึ่ง เธอออกจะสวยแบบไทยๆครับ เด็กคนนั้นกำลังยืนกอดอกและจ้องผมชนิดที่เรียกว่าตาไม่กระพริบ

"น้องมีอะไรหรือเปล่าครับ"

[พี่จำหนูได้หรือเปล่าคะ]

"เอ่อ..ใครอะครับ"

[ที่คุยไลน์ด้วยกันเมื่อวานไงคะ]

ผมถึงกับสะดุดทันที คงจะเป็นลิดาสินะ ผมเห็นลิดายักยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นหน้าเหวอๆของผม เดี๋ยวไอ้ไบรเก็บอาการหน่อยๆ

"อ้อ..มีอะไรหรือเปล่าครับ"

[เรื่องที่ชั้นขอร้องพี่นะ พี่จะทำไหมคะ]

"และถ้าพี่ไม่ทำละคะ"

[ถ้าพี่อยากจะโดนตีหน้าว่าเป็นพวกแย่งของของชาวบ้านละก็ตามใจคะ]

"แต่พี่ได้ข่าวว่าน้องกับไปป์เลิกกันไปแล้วนะครับ" ผมพูดพลางทำเป็นสู้ครับ อันที่จริงผมน่ะให้เกียรติผู้หญิงนะบอกเลย สีหน้าลิดาที่มองผมตอนนี้เธอแทบจะปรี๊ดแตก

[อ้อเหรอคะ พี่ไปป์คงจะลืมไปว่าทำอะไรไว้กับลิดาบ้าง]

"ยังไงมันก็คืออดีต และพี่จะทำตามน้องไปเพื่ออะไร"

[แต่บางอย่างที่ยังอยู่ในตัวลิดามันไม่ใช่อดีตนิคะ ลองไปถามพี่ไปป์ดูสิว่าเขาฝากอะไรเอาไว้กับลิดา]