Is This Amour [ปล่อยให้ความรักนำทางเราไป](เถื่อน)

Is This Amour ตอนที่ 16 ลูกผู้ชาย|พี่ภัทรร้องไห้ให้กับเรื่องเดิมๆ

ผมเดินกลับเข้ามาบ้านก็เห็นว่าป๊ากับแม่ขวัญกำลังกินข้าวกันอยู่เมื่อป๊าเห็นผมก็รีบปรี่เข้ามาทันที ก่อนที่แม่ขวัญวิ่งเข้ามาหาผมด้วยสายตาที่เป็นกังวล

"พี่ภัทรกลับบ้านยังครับ"

"กลับมาแล้วจ้ะโน่ แม่คิดว่าโน่จะเป็นไรเห็นไม่กลับมาพร้อมพี่เขา"

"นั่นสิ โทรไปแกก็ไม่รับสายป๊า"
ผมรีบล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดูหลักฐานทันทีก็เป็นอย่างที่ป๊าบอกจริง มิสคอลประมาณ20กว่าสาย

"มาๆกินข้าวๆ"

"ค้าบบ"
ผมเดินเซๆไปนั่งที่โต๊ะและจัดการกับข้าวบนโต๊ะทันทีก็คนมันหิวนิครับ ตอนนี้ผมแทบจะกินจานเข้าไปได้ทั้งใบละ

เมื่ออาการหิวลดน้อยลงผมก็สังเกตเห็นว่าโต๊ะอาหารไม่มีไอ้พี่ชายตัวแสบอยู่ด้วย

"อ้าว ป๊า ไอ้พี่ภัทรอะ" ชิบหายละ เผลอพูดหยาบไป "..เอ่อ พี่ภัทรอะครับ"
ทั้งป๊าและแม่ขวัญมองหน้ากันและทำสีหน้าไม่ค่อยดี

"พี่ภัทรเขาไม่กินข้าวเย็นหรอกโน่" แม่ขวัญเป็นคนพูดขึ้นมาครับ

"ทำไมอะครับ" ผมพูดทั้งๆที่ข้าวยังคาปาก

"เขาก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ ปล่อยไปเถอะโน่กินต่อนะ อันนี้อร่อยนะจ้ะกินเยอะๆ" ผมมองเนื้อปลาที่แม่ขวัญตักมาให้และเงยหน้ามองทั้งป๊าและก็แม่ขวัญด้วยความเข้าใจ

"และแม่ขวัญคิดว่าพี่ภัทรจะไม่หิวเหรอครับ"

"..."

"งั้นเดี๋ยวผมเอาขึ้นไปให้เขาเอง" ผมลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารและเดินไปหยิบจานมาสองสามใบและถาดใหญ่หนึ่งอัน ท่ามกลางความเงียบที่ไม่มีแม้แต่ใครสักคนพูดหรือเอ่ยอะไรขึ้นมา ผมจัดการสำรับกับข้าวเสร็จสับและก็ยกเดินขึ้นชั้นสองไปอย่างทุลุกทุเล

โดยที่โน่ไม่รู้เลยว่าบุพการีของเขาทั้งสองที่แสร้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไร เงียบต่อทุกการเคลื่อนไหว แม่ขวัญกำลังซบหน้าร้องไห้ในอ้อมกอดของพ่อของเขาอยู่ราวกับจะขาดใจ